TOWARZYSTWO BUDOWY OGRODÓW (Gartenbauverein). Powstało 18 I 1857, zrzeszało osoby zawodowo związane z budową i pielęgnacją terenów zieleni: ogrodników i inspektorów ogrodów oraz właścicieli szkółek ogrodniczych i ogrodnictw. Stawiało sobie za cel popularyzację sztuki ogrodniczej, a poprzez nią oddziaływanie na estetykę miasta. Wśród założycieli byli: właściciel ogrodnictwa z ambicjami artystycznymi (Kunst- und Handelsgärtner) J. Lischke, inspektor ogrodu królewskiego w Oliwie w latach 1881–1899 Julius Radicke, ogrodnik Anton Rathke, ogrodnik Georg Wilhelm Schnibbe, ogrodnik August Lenz, dzierżawca królewskiej loterii
Gottfried Friedrich Rotzoll oraz inspektor królewskiego ogrodu w Oliwie Johann Georg Schondorff, którego powołano na przewodniczącego.
Towarzystwo urządzało wystawy, wycieczki do wzorowych zakładów, wydawało publikacje o tematyce ogrodniczej (od roku 1860 „Mitteilungen des Gartenbauvereins zu Danzig”). Założyło bibliotekę, od 1871 prowadziło kursy rysowania planów ogrodów i podstaw miernictwa, w latach 1883–1891 także kursy doskonalenia zawodowego dla adeptów sztuki ogrodniczej. Zajmowało się działalnością edukacyjno-wychowawczą (od 1895 każdej wiosny rozdawano dzieciom szkolnym sadzonki roślin, a jesienią urządzano wystawę wyhodowanych przez nie kwiatów). W 1892 roku zaangażowało się w dyskusję o sposobach zagospodarowania odzyskanych przez miasto terenów zachodnich linii fortyfikacji Gdańska, realizowanego według projektu niemieckiego urbanisty Hermanna Josefa Stübbena (1892). Starało się wpływać na wygląd miasta poprzez organizację konkursów na upiększanie balkonów i przedogródków (1903). Prowadziło też działalność samokształceniową (np. 12 I 1906 Georg Wilhelm Schnibbe wygłosił wykład na temat nowoczesnych kierunków w sztuce ogrodowej), prowadzono dyskusje o wadach i zaletach kolorowych ogrodów (Farbegärten), założonych przez austriackiego architekta Josepha Marię Olbricha (1867–1908) na terenie Künstlerkolonie (kolonii artystycznej) w Darmstadt.
Z czasem liczba członków towarzystwa malała: w 1881 było to 186 osób, w 1906 – 141; po roku 1933 jego działalność prawdopodobnie całkowicie wygasła. KR
