WESSEL-STORP-HAUS, zakład leczniczo-rehabilitacyjny
| < Poprzednie | Następne > |
WESSEL-STORP-HAUS. Zakład leczniczo-rehabilitacyjny dla kalekich dzieci, założony i prowadzony przez powstałe 26 III 1908 Zachodniopruskie Towarzystwo Opieki nad Inwalidami (Heilanstalt Westpreußischer Krüppelfürsorgeverein e.V.). Nazwa zakładu pochodzi od nazwisk działaczy towarzystwa i inicjatorów budowy specjalistycznego ośrodka: Maxa Wessela, byłego prezydenta gdańskiej policji (1892–1919), i lekarza doktora Johannesa Storpa (1862–1925), ordynatora oddziału chirurgicznego szpitala diakonis ewangelickich w Gdańsku.
W latach 1908–1926 opieką rehabilitacyjną towarzystwa objęto 574 dzieci. Decyzja o budowie zakładu zapadła 19 IX 1923, po zebraniu części funduszy rozpoczęto w 1924 prace nad projektowaniem i budową nowego zakładu przy Weinbergstraße 51 (ul. Zakopiańska). Dojazd do niego prowadził również przez bramę kamienicy przy Karthäuserstraße 63 (ul. Kartuska). Budowę i późniejszą działalność wspierał finansowo Senat II Wolnego Miasta Gdańska. Koszt prac budowlanych i wyposażenia wyniósł 140 000 guldenów, w większości zebranych poprzez kolekty i donacje składane na ten cel przez osoby prywatne, w tym przez prezydenta senatu Heinricha Sahma.
Zakład, otwarty 1 V 1927, miał około 60 miejsc, głównie dla dzieci z urazami narządów ruchu. Oprócz lekarzy opiekę zapewniały siostry diakonisy. Pierwszym lekarzem zakładu był doktor Alfred Schulz, w latach 1938–1939 zastąpił go ortopeda doktor Karl Göritz (1935–1945 także właściciel prywatnej kliniki ortopedycznej, do 1938 przy Sandgrube 40 (ul. Rogaczewskiego), następnie przy tej samej ulicy nr 23). W 1927 przeniesiono do zakładu małych pacjentów z ośrodka opieki nad kalekami (Krüppelfürsorge-Station), działającego od 1912 przy Sandgrube 41 (ul. Rogaczewskiego; 15 miejsc). W latach 1927–1944 kierowano do niego dzieci z terenu całego II Wolnego Miasta Gdańska. W 1942 funkcjonował jako klinika ortopedyczna i oddział Szpitala Miejskiego we Wrzeszczu, kierowany przez doktora Gustava Fröhnela (wcześniej lekarza naczelnego Sanatorium Towarzystwa Ubezpieczeniowego Urzędników w Oliwie). Część wydzielono dla rannych żołnierzy frontowych. Zakładem kierował zarząd towarzystwa pod przewodnictwem Maxa Wessela, po jego śmierci (1929) zaś emerytowanego prawnika, doktora Felixa Mayer-Falka. Po marcu 1945 miejski Szpital Dziecięcy.
