WOJDA TADEUSZ, arcybiskup gdański
| < Poprzednie | Następne > |
TADEUSZ WOJDA (ur. 29 I 1957 Kowala, powiat Kielce), arcybiskup metropolita gdański. Czwarty z sześciorga dzieci Władysława i Anieli z domu Pietrzyk, brat między innymi Krzysztofa (ur. 17 XII 1960) księdza-pallotyna i Marianny (imię zakonne Aniela, ur. 1953) ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety III Zakonu św. Franciszka w Cieszynie (Elżbietanek Cieszyńskich).
W latach 1964–1972 uczęszczał do szkoły podstawowej w Kowali, w 1972–1976 do IV Liceum Ogólnokształcącego w Kielcach, kończąc je maturą. W 1976 rozpoczął nowicjat u pallotynów (Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego, SAC), w Domu Rekolekcyjnym w Ząbkowicach Śląskich. W latach 1977–1983 studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym SAC w Ołtarzewie koło Warszawy, jednocześnie od 1980 teologię fundamentalną na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, którą ukończył z tytułem magistra.
W 1982 przyjął u pallotynów święcenia diakonatu, 8 V 1983 święcenia kapłańskie (prezbiteratu) z rąk biskupa pomocniczego warszawskiego Władysława Miziołka. Po święceniach przez kilka miesięcy wikariusz w parafii Chrystusa Króla w Warszawie, następnie współpracownik Sekretariatu Misyjnego SAC w Ząbkach.
W maju 1984, decyzją Rady Prowincjalnej SAC, został skierowany do Rzymu na studia misjologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, które ukończył w 1989 ukończył obroną rozprawy doktorskiej Le correnti missiologiche di Münster e di Lovanio : verso una visione più completa dell'attività missionaria alla luce del decreto "Ad Gentes" e dell'esortazione apostolica "Evangelii nuntiandi" (Nurty teologii misji z Münster i Louvain) nostryfikowanej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w 2001.
Pozostał w Rzymie, od 2 I 1990 rozpoczynając pracę w Papieskim Dziele Rozkrzewiania Wiary i w Kongregacji do spraw Ewangelizacji Narodów. Od 1991 kapelan wspólnoty sióstr boromeuszek, od 1996 także kapelan Centrum Edukacji Fizycznej dla Niepełnosprawnych Włoskiego Czerwonego Krzyża. 12 XI 2007 mianowany przez papieża Benedykta XVI kierownikiem biura Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, 24 VII 2012 podsekretarzem tej kongregacji.
12 IV 2017 mianowany przez papieża Franciszka arcybiskupem metropolitą białostockim. Sakrę biskupią otrzymał, jednocześnie odbywając ingres do archikatedry białostockiej, 10 VI 2017 z rąk kardynała Fernando Filoniego, prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, wspólnie z Edwardem Ozorowskim, białostockim arcybiskupem-seniorem oraz abp. Henrykiem Hoserem (SAC), biskupem diecezjalnym warszawsko-praskim. Paliusz, będący potwierdzeniem godności metropolity, odebrał od papieża Franciszka 29 VI 2017, a nałożył mu go uroczyście 5 XI 2017 w archikatedrze białostockiej abp Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce.
Przeniesiony przez papieża Franciszka na urząd arcybiskupa metropolity gdańskiego 2 III 2021, objął archidiecezję kanonicznie 25 III 2021, ingres do archikatedry Trójcy Świętej w Gdańsku-Oliwie odbył 28 III 2021.
W ramach Konferencji Episkopatu Polski członek Komisji do spraw Misji (od 2017), Kościelnej Komisji Konkordatowej (od 2018) oraz Komisji do spraw Polonii i Polaków za Granicą (od 2021), przewodniczący Konferencji Episkopatu Poski (2024). Autor licznych artykułów i rozpraw naukowych z zakresu misjologii, m.in. Edynburg 1910 na drodze rozwoju katolickiej wizji misji (Studia Misjologiczne, 3, 2010). W 2022 wyróżniony Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
Wraz z sakrą biskupią przyjął herb, na którego tarczy znajduje się podwójny krzyż, będący znakiem głoszenia Ewangelii, naśladowania Chrystusa i posługi apostolskiej. Paliusz oznacza godność metropolity oraz symbolizuje jedność ze Stolicą Apostolską. W centrum tarczy znajduje się otwarta księga Pisma Świętego, symbolizująca realizację słów Chrystusa: "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego" (Mt 28,19). Na lewej stronie Biblii umieszczone są dwie czerwone litery greckie - alfa i omega, oznaczające Chrystusa, odwołujące się do Apokalipsy św. Jana: "Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący" (Ap 1,8). Na prawej stronie Pisma Świętego znajdują się trzy dojrzałe kłosy, będące symbolem Kościoła, który żyje Ewangelią, a także Eucharystii, która buduje Kościół. Nad Biblią znajduje się gwiazda betlejemska, umieszczona również w herbie księży pallotynów. Symbol ten wskazuje, że orędzie Dobrej Nowiny zaadresowane jest do wszystkich ludzi. Odwołuje się również do tajemnicy narodzin Chrystusa i jest zaproszeniem do uznania Go za Pana i Zbawiciela. Na szarfie, umieszczonej pod tarczą, wypisana jest dewiza: Oportet prædicari Evangelium (Aby była głoszona Ewangelia, cytat z Ewangelii według św. Marka 13,10).
