WOLLENBERG NIKOŁAJ LWOWICZ, rosyjski wicekonsul w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
NIKOŁAJ LWOWICZ (właściwie: Liudwigowicz) WOLLENBERG (Николай Львович Волленберг) (1892 Dwińsk (Dyneburg), gubernia Witebska, Cesarstwo Rosyjskie (obecnie Daugavpils, Łotwa) – grudzień 1937 Moskwa), rosyjski funkcjonariusz służb specjalnych w stopniu majora i dyplomata, wicekonsul w Gdańsku.
Niemiec rosyjski, syn kolejarza. Uczył się w szkole miejskiej w Warszawie, następnie w Rzeczycy koło Homla (obecnie Białoruś), którą ukończył w 1910. W latach 1910–1911 marynarz na statkach handlowych Floty Czarnomorskiej. W 1914 ukończył średnią szkołę rolniczą w Pskowie. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. Od 1917 członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR), a następnie Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików) (RKP(b)), w listopadzie 1917 był jednym z organizatorów Gwardii Czerwonej w Białorusi. W latach 1920–1923 przewodniczący Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej do Walki z Kontrrewolucją, Spekulacją i Nadużyciami Władzy (Всероссийская чрезвычайная комиссия по борьбе с контрреволюцией и саботажем, CzeKa) – kolejno w powiecie mohylewskim, guberni homelskiej i Baszkirskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republice Radzieckiej; do kwietnia 1923 naczelnik oddziału Zjednoczonego Państwowego Zarządu Politycznego (OGPU) w tej republice. Od 1926 pracował w centrali OGPU w Moskwie.
Od 27 VI 1928 do 1930 przedstawiciel OGPU przy Radzie Komisarzy Ludowych (RKL) Kazachskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (SRR). Potem do 1933 zastępca naczelnika Zarządu Gospodarczego OGPU przy RKL ZSRR. W latach 1933–1934 rezydent OGPU w Teheranie.
Od grudnia 1934 do 20 VIII 1936 wicekonsul ZSRR w Gdańsku (występował pod nazwiskiem Grodniew), faktycznie rezydent Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego (GUGB) NKWD w stopniu majora bezpieki, a jednocześnie pełniący obowiązki konsula generalnego. Odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru, dwiema odznakami „Honorowy Pracownik CzeKa-GPU”, dyplomem Kolegium OGPU oraz spersonalizowaną bronią
Zwolniony z przyczyn zdrowotnych (pogłębiający się reumatyzm), niedługo później zmarł.
Bibliografia:
Антонов В., Неизвестный чекист Николай Волленберг, Hrono.ru/biograf/bio_we/vollenberg.html.
Дегтярёв К., Колпакиди A., Внешняя разведка СССР, Moskwa 2009.
Энциклопедия секретных служб России, red. А. Колпакиди, Moskwa 2004.
Knowbysight.info/VVV/12390.asp.
Nkvd.memo.ru/index.php/ Волленберг,_Николай_Львович.
Nvo.ng.ru/spforces/2011-07-01/12_vollenberg.html.
