WRÓBEL EDWARD, urzędnik finansowy
| < Poprzednie | Następne > |
EDWARD WRÓBEL (6 XI 1917 Zawada koło Zamościa – 23 VII 1991 Gdynia?), urzędnik finansowy. Syn rolnika Tomasza (1899? – 15 IV 1949) i Katarzyny z domu Gał (24 VII 1899 – ok. 1970). Brat Mieczysławy, po mężu Łuczka (ur. 1918 lub 1919), Eugeniusza (6 VII 1921 – 2 VI 1989 Wrocław), Bogusława Ferdynanda (16 V 1923 – 31 VIII 2006) i Gustawa (zm. 1943, prawdopodobnie zabity przez Niemców).
Po ukończeniu sześciu oddziałów szkoły powszechnej uczył się w gimnazjum w Zamościu, w 1936 uzyskał świadectwo dojrzałości. W latach 1936–1939 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, z powodu wybuchu II wojny światowej nie zdążył zaliczyć trzeciego roku. 4 XII 1942 wraz z rodziną został wysiedlony z gospodarstwa; zamieszkał u brata ojca, Kazimierza, koło stacji kolejowej w Zawadzie, na której pracował do końca okupacji niemieckiej. Następnie pracował w rodzinnym gospodarstwie.
W Gdańsku od 1946. Z końcem marca 1946 (formalnie od 1 IV 1946) rozpoczął pracę w Pierwszym Urzędzie Skarbowym (US) w Gdańsku-Wrzeszczu na stanowiskach referendarza, od 5 V 1947 kierownika działu wymiarowego i zastępcy naczelnika urzędu. Od 19 XII 1947 do 31 I 1951 pracował w Izbie Skarbowej w Gdańsku początkowo jako referendarz, od 18 I 1950 inspektor Wydziału II. Po reformie administracji skarbowej i likwidacji izb skarbowych przeszedł do Wydziału Finansowego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (PWRN) w Gdańsku. Od 1 II 1951 do 31 III 1971 zajmował kolejne stanowiska: p.o. kierownik Oddziału Podatku Obrotowego i Dochodowego (1 II 1951 – 7 X 1952), zastępca kierownika wydziału (1 X 1952 – 15 IX 1953), p.o. kierownik wydziału (15 IX 1953 – 31 I 1954), kierownik wydziału (1 II 1954 – 31 III 1971).
W trakcie pracy w organach finansowych odbył Wyższy Kurs Finansowy w zakresie specjalności budżet i finansowanie gospodarki narodowej zorganizowany przez Ministerstwo Finansów w Skolimowie (1 XI 1951 – 30 IV 1952). W latach 50. XX wieku był słuchaczem Wojewódzkiego Uniwersytetu Marksizmu-Leninizmu (WUML), ukończył też kurs masowego szkolenia partyjnego stopnia III (1955–1956).Po odbyciu studiów zaocznych na Wydziale Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 4 XI 1963 uzyskał tytuł magistra prawa. W 1964 rozpoczął zaoczne studia doktoranckie na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, uwieńczone obroną pracy Gospodarka budżetowa województwa gdańskiego i uzyskaniem w 1972 doktoratu z nauk prawnych.
W marcu 1971 zrezygnował ze stanowiska i 1 IV 1971 przeszedł do pracy jako dyrektor Oddziału Wojewódzkiego Powszechnej Kasy Oszczędności (PKO) w Gdyni. Po jej włączeniu w struktury administracyjne Narodowego Banku Polskiego (NBP), w sierpniu? 1975 objął stanowisko zastępcy dyrektora oddziału Wojewódzkiego NBP w Gdańsku. W drugiej połowie lat 80. XX wieku był prezesem Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej (PKPS) w Gdańsku. Jednocześnie od 1964 pracował jako nauczyciel w Liceum Ekonomicznym w Sopocie.
Od 1949 należał do Związku Zawodowego Pracowników Finansowych (ZZPF), w którym pełnił m.in. funkcję zastępcy członka i członka zarządu okręgu w Gdańsku, następnie do Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych (ZZPPiS). Od 1950 był członkiem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (TPPR), w którym pełnił m.in. funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej przy Zarządzie Wojewódzkim w Gdańsku i członka Głównej Komisji Rewizyjnej Zarządu Głównego w Warszawie. Od 1966 należał do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP), wchodził w skład Komisji Gospodarczej Komendy Chorągwi, a później Wojewódzkiej Rady Przyjaciół Harcerstwa w Gdańsku. Wchodził też w skład Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (PTE), w którym pełnił m.in. funkcję zastępcy kierownika Sekcji Finansowej w Oddziale Gdańskim.
Był również zastępcą kierownika Działu Planowania i Ekonomiki Wojewódzkiego Komitetu Obrony Kraju (KOP), członkiem zarządu Wojewódzkiego Komitetu Przeciwalkoholowego oraz Społecznego Funduszu Budowy Szkół Tysiąclecia (SFBS; od 1966 Społecznego Funduszu Budowy Szkół i Internatów, SFBSiI), w którym pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Finansowej i Komisji Rewizyjnej Wojewódzkiego Komitetu w Gdańsku. Od 1973 był członkiem Zarządu Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Ochrony Zdrowia (NFOZ) w Gdańsku i członkiem Komisji Rozwoju Społeczno-Gospodarczego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku.
W 1950 jego kandydatura do wstąpienia do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) została odrzucona z powodu nadmiaru pracowników umysłowych w szeregach organizacji partyjnej w Izbie Skarbowej. Członkiem tej partii został 28 IX 1959. W latach 1960–1971 wchodził w skład podstawowej organizacji partyjnej (POP) przy PWRN w Gdańsku, następnie POP przy PKO w Gdyni i przy NBP w Gdańsku. Był członkiem Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Gdańsku i pełnił w nim m.in. funkcję członka Komisji Wymiaru Sprawiedliwości, Komisji Analiz Ekonomicznych KW oraz lektora.
1963 otrzymał naganę partyjną oraz ostrzeżenie ministra finansów za nadużycie stanowiska służbowego w związku z nabyciem kilka lat wcześniej i sprzedażą w celach zysku działki budowlanej. Egzekutywa KW PZPR zawnioskowała również o pozbawienie go stanowiska kierownika Wydziału Finansowego PWRN, do czego nie doszło. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969), Medalami 10-lecia (1955) i 30-lecia PRL (1974), odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”(1965) i „Zasłużony Pracownik Rady Narodowej” (1969) oraz odznaką „Tysiąclecia Państwa Polskiego”.
Po przybyciu do Gdańska zamieszkał w Gdańsku-Wrzeszczu, w latach 50. XX wieku przeniósł się do Gdyni. Od 1946 był żonaty z Seweryną z domu Góralewską (27 III 1921 – 16 II 1976). Ojciec Jerzego Wincentego (ur. 19 VII 1947) i Marii Jolanty (ur. 22 VII 1954). Pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe w Gdańsku, 2384/28495, 2685/8260, akta osobowe.
Archiwum Zakładowe Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, 4/3200, akta osobowe.
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, 645/89103 i Warszawie, 1535/79058, akta osobowe.
Zwarra Brunon, Wspomnienia gdańskiego bówki, t. 5, Gdańsk 1997.
