ZIMMERMANN MATTHIAS, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
MATTHIAS ZIMMERMANN (1445 Gdańsk – 16 IV 1513 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn Johanna (około 1415 Rewal – po 4 XI 1457 Gdańsk), ławnika Głównego Miasta (od 1451) i Kathariny, córki Konrada Ilhorna, po owdowieniu od 1461 żony burmistrza Philipa Bischofa.
Karierę zawdzięczał niewątpliwie małżeństwu z Dorotheą Ferber, pochodzącą z najpotężniejszej rodziny patrycjuszowskiej ówczesnego Gdańska. Od 1485 był ławnikiem Głównego Miasta, od 1491 rajcą, w 1493 sędzią. Od 1504 burmistrz. Urząd pierwszego burmistrza sprawował w 1506, 1510 i 1513, drugiego w 1504, 1505 i 1509, trzeciego w 1508 i 1512, czwartego w 1507 i 1511. W latach 1503–1508 oraz w 1510 siedmiokrotnie pełnił urząd burgrabiego królewskiego w Gdańsku.
Jako rajca i burmistrz reprezentował Gdańsk na większości zjazdów stanów Prus Królewskich, nadając decydujący kształt i ton ówczesnej polityce gdańskiej. W lipcu 1500 reprezentował interesy miasta w Londynie. Brał udział w delegacjach Gdańska na obrady sejmu i do króla polskiego. W 1503 udał się do Wilna, z misją zaproszenia do Gdańska króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka, w tej samej sprawie rok później wyruszył do króla przebywającego wówczas w Toruniu. Podczas pobytu władcy w Gdańsku, 3 VI 1504 zatwierdził on Gdańskowi wszystkie przywileje. Towarzyszył wcześniej (28 maja) królowi w wizycie w twierdzy w Wisłoujściu. Małżonka Aleksandra Jagiellończyka, królowa Helena, w czasie pobytu w Gdańsku zamieszkała w jego kamiennicy przy Długim Targu 17, 30 maja wydając tu wielkie przyjęcie dla gdańskich patrycjuszek. W 1513 gościł u siebie przybyłego do Gdańska margrabiego brandenburskiego na Kulmbach, Kasimira.
W 1506 sprowadził do Gdańska Michaela Enkingera, budowniczego klasztoru brygidek.
Zyski z działalności handlowej i bankowej lokował głównie w nieruchomościach, należał do największych posiadaczy ziemskich w Gdańsku. 30 V 1504 w Gdańsku, w uznaniu zasług, król Aleksander Jagiellończyk pasował go na rycerza, nadając mu z rekomendacji kanclerza Królestwa Polskiego Jana Łaskiego i jego brata, wojskiego sieradzkiego Jarosława, herb rodziny Łaskich: Korab.
Od 30 VII 1475 żonaty był z Dorotheą Ferber (14 VIII 1459 – 29 XII 1511), córką burmistrza Johanna Ferbera. Na sejmie walnym w Radomiu 18 V 1505 wojewoda kaliski Mikołaj i biskup poznański Jan Lubrański adoptowali ją do herbu Godzięba. Ojciec dziesięciorga dzieci, wśród nich synów Georga późniejszego burmistrza, Matthiasa (zm. 22 XI 1556 Gdańsk), ławnika (od 1538) i rajcy (od 1540) oraz Johanna (1492–1564).
Pochowany, obok żony, w kościele Najświętszej Marii Panny.
