SOYKA PIOTR, menedżer
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''PIOTR HENRYK SOYKA''' (31 XII 1943 Świętochłowice–2 VIII 2020 Sopot), menedżer związany z przemysłem stoczniowym. Syn Henryka i Elfrydy. Absolwent gdańskiego [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II| II Liceum Ogólnokształcącego]], Wydziału Mechanicznego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (1969) i podyplomowych studiów z zakresu zarządzania na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG) (1972). <br/><br/> | '''PIOTR HENRYK SOYKA''' (31 XII 1943 Świętochłowice–2 VIII 2020 Sopot), menedżer związany z przemysłem stoczniowym. Syn Henryka i Elfrydy. Absolwent gdańskiego [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II| II Liceum Ogólnokształcącego]], Wydziału Mechanicznego [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (1969) i podyplomowych studiów z zakresu zarządzania na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG) (1972). <br/><br/> | ||
| − | Po studiach zatrudniony w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] (GSR) na stanowisku mistrza (1972), kierownik remontu statku (1975). Od 1978 koordynator budowy największego w Europie doku pływającego (55 | + | Po studiach zatrudniony w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] (GSR) na stanowisku mistrza (1972), kierownik remontu statku (1975). Od 1978 koordynator budowy największego w Europie doku pływającego (55 000 ton) dla Stoczni Götaverken w Göteborgu (Szwecja). W latach 1980–1983 dyrektor naczelny Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu. Podczas strajku w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] jako jedyny dyrektor w przemyśle okrętowym zapisał się do [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]]. W 1984 wrócił do GSR na stanowisko dyrektora do spraw produkcji. W 1987, w ramach kontraktu Gdańskiej Stoczni Remontowej z Ministerstwem Rybołówstwa Republiki Angoli, był kierownikiem polskiej grupy dydaktyków kształcących uczniów w zawodach morskich w szkole morskiej w Namibe.<br/><br/> |
| − | + | ||
W 1989 wygrał konkurs na dyrektora naczelnego GSR, w latach 1999–2008 prezes zarządu. Przeprowadził stocznię przez proces przekształceń własnościowych, od przedsiębiorstwa państwowego do firmy prywatnej; stworzył grupę kapitałową Remontowa Holding SA. Od 2009 przewodniczący Rady Nadzorczej Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego SA. W latach 1998–2002 z listy Akcji Wyborczej Solidarność radny Sejmiku Województwa Pomorskiego i przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej w Sejmiku Województwa Pomorskiego, 2000–2002 stał na czele Polskiego Komitetu Doradczego Lloyd’s Register of Shipping, prezes Forum Okrętowego (2003–2011) i [[GDAŃSKI KLUB BIZNESU | Gdańskiego Klubu Biznesu]] (2004–2006). Od 1996 senator nowo utworzonej wówczas Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni. Był przewodniczącym gdańskiego [[SPOŁECZNY KOMITET WSPARCIA EURO 2012 | Społecznego Komitetu Wsparcia Euro 2012]]. Od 2013 do 2017 członek kapituły medali [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA |św. Wojciecha]] i [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II |księcia Mściwoja II]]. Od 2016 członek Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie RP Andrzeju Dudzie, członek Rady Fundacji Rozwoju UG.<br/><br/> | W 1989 wygrał konkurs na dyrektora naczelnego GSR, w latach 1999–2008 prezes zarządu. Przeprowadził stocznię przez proces przekształceń własnościowych, od przedsiębiorstwa państwowego do firmy prywatnej; stworzył grupę kapitałową Remontowa Holding SA. Od 2009 przewodniczący Rady Nadzorczej Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego SA. W latach 1998–2002 z listy Akcji Wyborczej Solidarność radny Sejmiku Województwa Pomorskiego i przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej w Sejmiku Województwa Pomorskiego, 2000–2002 stał na czele Polskiego Komitetu Doradczego Lloyd’s Register of Shipping, prezes Forum Okrętowego (2003–2011) i [[GDAŃSKI KLUB BIZNESU | Gdańskiego Klubu Biznesu]] (2004–2006). Od 1996 senator nowo utworzonej wówczas Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni. Był przewodniczącym gdańskiego [[SPOŁECZNY KOMITET WSPARCIA EURO 2012 | Społecznego Komitetu Wsparcia Euro 2012]]. Od 2013 do 2017 członek kapituły medali [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA |św. Wojciecha]] i [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II |księcia Mściwoja II]]. Od 2016 członek Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie RP Andrzeju Dudzie, członek Rady Fundacji Rozwoju UG.<br/><br/> | ||
| − | + | Top Menedżer Roku w plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] (2003), lauret Nagrody im. Andrzeja Wierzbickiego przyznawanej przez Konfederację Lewiata (2005), nagrody prezydenta Miasta Gdańska dla najbardziej efektywnego pomorskiego pracodawcy w 2006, laureat nagrody Conrady – Indywidualności Morskie (2008). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Medalem Stulecia Niepodległości dla biznesmenów, urzędników oraz ludzi nauki i kultury (2018). W 2008 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II, od 21 IV 2015 członek honorowy Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej. <br/><br/> | |
| − | Top Menedżer Roku w plebiscycie [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dziennika Bałtyckiego”]] (2003), lauret Nagrody | + | Mieszkał w Sopocie. Żonaty był z Bogumiłą. Popełnił samobójstwo, pochowany na gdańskim [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. 7 XI 2023 w ładowni nr 2 s/s [[SOŁDEK, statek | „Sołdek”]] odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową. {{author: DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
| − | Mieszkał w Sopocie. Popełnił samobójstwo. {{author: DSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | |
Aktualna wersja na dzień 19:46, 28 gru 2023
PIOTR HENRYK SOYKA (31 XII 1943 Świętochłowice–2 VIII 2020 Sopot), menedżer związany z przemysłem stoczniowym. Syn Henryka i Elfrydy. Absolwent gdańskiego II Liceum Ogólnokształcącego, Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej (1969) i podyplomowych studiów z zakresu zarządzania na Uniwersytecie Gdańskim (UG) (1972).
Po studiach zatrudniony w Gdańskiej Stoczni Remontowej (GSR) na stanowisku mistrza (1972), kierownik remontu statku (1975). Od 1978 koordynator budowy największego w Europie doku pływającego (55 000 ton) dla Stoczni Götaverken w Göteborgu (Szwecja). W latach 1980–1983 dyrektor naczelny Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu. Podczas strajku w sierpniu 1980 jako jedyny dyrektor w przemyśle okrętowym zapisał się do NSZZ „Solidarność”. W 1984 wrócił do GSR na stanowisko dyrektora do spraw produkcji. W 1987, w ramach kontraktu Gdańskiej Stoczni Remontowej z Ministerstwem Rybołówstwa Republiki Angoli, był kierownikiem polskiej grupy dydaktyków kształcących uczniów w zawodach morskich w szkole morskiej w Namibe.
W 1989 wygrał konkurs na dyrektora naczelnego GSR, w latach 1999–2008 prezes zarządu. Przeprowadził stocznię przez proces przekształceń własnościowych, od przedsiębiorstwa państwowego do firmy prywatnej; stworzył grupę kapitałową Remontowa Holding SA. Od 2009 przewodniczący Rady Nadzorczej Gdańskiej Stoczni Remontowej im. J. Piłsudskiego SA. W latach 1998–2002 z listy Akcji Wyborczej Solidarność radny Sejmiku Województwa Pomorskiego i przewodniczący Komisji Polityki Gospodarczej w Sejmiku Województwa Pomorskiego, 2000–2002 stał na czele Polskiego Komitetu Doradczego Lloyd’s Register of Shipping, prezes Forum Okrętowego (2003–2011) i Gdańskiego Klubu Biznesu (2004–2006). Od 1996 senator nowo utworzonej wówczas Wyższej Szkoły Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych w Gdyni. Był przewodniczącym gdańskiego Społecznego Komitetu Wsparcia Euro 2012. Od 2013 do 2017 członek kapituły medali św. Wojciecha i księcia Mściwoja II. Od 2016 członek Narodowej Rady Rozwoju przy prezydencie RP Andrzeju Dudzie, członek Rady Fundacji Rozwoju UG.
Top Menedżer Roku w plebiscycie „Dziennika Bałtyckiego” (2003), lauret Nagrody im. Andrzeja Wierzbickiego przyznawanej przez Konfederację Lewiata (2005), nagrody prezydenta Miasta Gdańska dla najbardziej efektywnego pomorskiego pracodawcy w 2006, laureat nagrody Conrady – Indywidualności Morskie (2008). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1993), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Medalem Stulecia Niepodległości dla biznesmenów, urzędników oraz ludzi nauki i kultury (2018). W 2008 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II, od 21 IV 2015 członek honorowy Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej.
Mieszkał w Sopocie. Żonaty był z Bogumiłą. Popełnił samobójstwo, pochowany na gdańskim cmentarzu Srebrzysko. 7 XI 2023 w ładowni nr 2 s/s „Sołdek” odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową.
