ZERNECKE DANIEL ANDREAS, burmistrz Gdańska
| Linia 9: | Linia 9: | ||
Obok [[RENNER KARL, burmistrz Gdańska | Karla Rennera]] i [[SCHUMANN JACOB ERNST, burmistrz Gdańska | Jacoba Ernesta Schumanna]] był burmistrzem pozostającym na tym urzędzie od początku do końca istnienia I WMG. Uczestniczył aktywnie w ówczesnym życiu politycznym, biorąc – z racji swej funkcji – udział w wielu komisjach. Był zdecydowanym orędownikiem niezależności Gdańska. Po ponownym przejęciu Gdańska przez Prusy wycofał się ostatecznie z życia politycznego. <br/><br/> | Obok [[RENNER KARL, burmistrz Gdańska | Karla Rennera]] i [[SCHUMANN JACOB ERNST, burmistrz Gdańska | Jacoba Ernesta Schumanna]] był burmistrzem pozostającym na tym urzędzie od początku do końca istnienia I WMG. Uczestniczył aktywnie w ówczesnym życiu politycznym, biorąc – z racji swej funkcji – udział w wielu komisjach. Był zdecydowanym orędownikiem niezależności Gdańska. Po ponownym przejęciu Gdańska przez Prusy wycofał się ostatecznie z życia politycznego. <br/><br/> | ||
| − | 10 V 1770 zawarł w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) związek małżeński z Anną Pauliną (22 III 1749 Gdańsk – 11 VII 1818 Gdańsk, pochowana 16 VII w kościele NMP), córką Paula Gottfrieda Ayckego (176 Bytów – 26 VIII 1795 Gdańsk) rajcy (od 1774) i [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] gdańskiego (w 1776 i 1783) oraz Anny Adelgundy Wittwerck. Ojciec siedmiorga dzieci, między innymi synów: [[ZERNECKE PAUL HEINRICH, prawnik, sędzia | Paula Heinricha]], Daniela Gottfrieda (ojca [[ZERNECKE HEINRICH WILHELM, miejski radca budowlany | Heinricha Wilhelma]]), [[ZERNECKE JOHANN SAMUEL, przedsiębiorca, radny | Johanna Samuela]] i Karla Eduarda (1790–1826). | + | 10 V 1770 zawarł w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) związek małżeński z Anną Pauliną (22 III 1749 Gdańsk – 11 VII 1818 Gdańsk, pochowana 16 VII w kościele NMP), córką Paula Gottfrieda Ayckego (176 Bytów – 26 VIII 1795 Gdańsk) rajcy (od 1774) i [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]] gdańskiego (w 1776 i 1783) oraz Anny Adelgundy Wittwerck. Ojciec siedmiorga dzieci, między innymi synów: [[ZERNECKE PAUL HEINRICH, prawnik, sędzia | Paula Heinricha]], Daniela Gottfrieda (ojca [[ZERNECKE HEINRICH WILHELM, miejski radca budowlany | Heinricha Wilhelma]]), [[ZERNECKE JOHANN SAMUEL, przedsiębiorca, radny | Johanna Samuela]] i Karla Eduarda (1790–1826). Z córek Johanna Constantia (23 VI 1773 Gdańsk – 28 X 1855 Wejherowo) była żoną [[WEICKHMANN JOHANN WILHELM, ławnik | Johanna Wilhelma Weickhmanna]], Paulina Henrietta (15 X 1776 – 16 V 1839) była żoną [[GNUSCHKE JOHANN CARL, kupiec, radny | Johanna Carla Gnuschkego]], zaś Anna Julianna (4 VI 1779 – 26 I 1870 Gdańsk) żoną lekarza [[KLEEFELD JOHANN GOTTFRIED, lekarz | Johanna Gottfrieda Kleefelda]]. <br/><br/> |
Był między innymi w latach 1775–1815 właścicielem kamienicy przy Joppengasse 520 (ul. Piwna 60) i przy Frauengasse 884 (ul. Mariacka 35). Pochowany 18 IV 1821 w kościele NMP. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był między innymi w latach 1775–1815 właścicielem kamienicy przy Joppengasse 520 (ul. Piwna 60) i przy Frauengasse 884 (ul. Mariacka 35). Pochowany 18 IV 1821 w kościele NMP. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:03, 13 sty 2023
DANIEL ANDREAS ZERNECKE (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Był synem gdańskiego burmistrza Heinricha Zerneckego i jego pierwszej żony Eleonory Konstantii, córki burmistrza Johanna Wahla. Początkowo uczył się w domu, w 1758, z chwilą powołania ojca do Rady Miejskiej, napisał poświęconą mu mowę gratulacyjną. Od 1759 studiował na uniwersytecie w Królewcu. Studia przerwał i powrócił do nich ponownie w 1765. Z Królewca udał się w 1766 na dalsze studia do holenderskiej Lejdy, następnie w 1767 do francuskiego Strasburga.
Po powrocie do Gdańska w 1769 został przewodniczącym rady przy kościele i szpitalu św. Barbary, w 1770 wstąpił do służby miejskiej, pracując jako sekretarz, a od 1776 jako archiwariusz. Od 1777 był ławnikiem, od 1788 pełnił funkcję conseniora, od 1792 seniora. W 1794, po przejęciu Gdańska przez Prusy, został radcą w Zarządzie Miejskim (Magistrat), a w 1799 radcą wojennym. Z tego ostatniego urzędu zrezygnował już rok później, wycofując się z aktywnego życia publicznego. Powrócił do niego z chwilą utworzenia I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), kiedy to został powołany na stanowisko jednego z czterech burmistrzów. W 1807 i w 1811 roku był zastępcą prezydującego burmistrza, w 1808 i 1812 burmistrzem prezydującym. Z racji pełnionej funkcji był również protoscholarchą, stojąc na czele Kolegium Szkolnego, które nadzorowało w tym czasie oświatę w Gimnazjum Akademickim, 12 miejskich szkołach elementarnych, 43 wiejskich szkołach elementarnych i w trzech szkołach zawodowych (szkoła rzemiosł artystycznych, seminarium nauczycielskie, instytut dla położnych; zob. szkolnictwo).
Obok Karla Rennera i Jacoba Ernesta Schumanna był burmistrzem pozostającym na tym urzędzie od początku do końca istnienia I WMG. Uczestniczył aktywnie w ówczesnym życiu politycznym, biorąc – z racji swej funkcji – udział w wielu komisjach. Był zdecydowanym orędownikiem niezależności Gdańska. Po ponownym przejęciu Gdańska przez Prusy wycofał się ostatecznie z życia politycznego.
10 V 1770 zawarł w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) związek małżeński z Anną Pauliną (22 III 1749 Gdańsk – 11 VII 1818 Gdańsk, pochowana 16 VII w kościele NMP), córką Paula Gottfrieda Ayckego (176 Bytów – 26 VIII 1795 Gdańsk) rajcy (od 1774) i burgrabiego gdańskiego (w 1776 i 1783) oraz Anny Adelgundy Wittwerck. Ojciec siedmiorga dzieci, między innymi synów: Paula Heinricha, Daniela Gottfrieda (ojca Heinricha Wilhelma), Johanna Samuela i Karla Eduarda (1790–1826). Z córek Johanna Constantia (23 VI 1773 Gdańsk – 28 X 1855 Wejherowo) była żoną Johanna Wilhelma Weickhmanna, Paulina Henrietta (15 X 1776 – 16 V 1839) była żoną Johanna Carla Gnuschkego, zaś Anna Julianna (4 VI 1779 – 26 I 1870 Gdańsk) żoną lekarza Johanna Gottfrieda Kleefelda.
Był między innymi w latach 1775–1815 właścicielem kamienicy przy Joppengasse 520 (ul. Piwna 60) i przy Frauengasse 884 (ul. Mariacka 35). Pochowany 18 IV 1821 w kościele NMP.
