ZERNECKE DANIEL ANDREAS, burmistrz Gdańska
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:3_Daniel_Andeas_Zernecke.jpg|thumb|Daniela Gottfrieda (1775–1847), syn burmistrza Daniela Andreasa, około 1830]] | [[File:3_Daniel_Andeas_Zernecke.jpg|thumb|Daniela Gottfrieda (1775–1847), syn burmistrza Daniela Andreasa, około 1830]] | ||
| − | '''DANIEL ANDREAS ZERNECKE''' (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Był synem gdańskiego burmistrza [[ZERNECKE HEINRICH | Heinricha Zerneckego]] i jego pierwszej żony Eleonory Konstantii, córki burmistrza [[WAHL JOHANN | Johanna Wahla]]. Początkowo uczył się w domu, w 1758, z chwilą powołania ojca do [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], napisał poświęconą mu mowę gratulacyjną. Od 1759 studiował na uniwersytecie w Królewcu. Studia przerwał i powrócił do nich ponownie w 1765. Z Królewca udał się w 1766 na dalsze studia do holenderskiej Lejdy, następnie w 1767 do francuskiego Strasburga.<br/><br/> | + | '''DANIEL ANDREAS ZERNECKE''' (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Był synem gdańskiego burmistrza [[ZERNECKE HEINRICH | Heinricha Zerneckego]] i jego pierwszej żony Eleonory Konstantii, córki burmistrza [[WAHL JOHANN, burmistrz Gdańska | Johanna Wahla]]. Początkowo uczył się w domu, w 1758, z chwilą powołania ojca do [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]], napisał poświęconą mu mowę gratulacyjną. Od 1759 studiował na uniwersytecie w Królewcu. Studia przerwał i powrócił do nich ponownie w 1765. Z Królewca udał się w 1766 na dalsze studia do holenderskiej Lejdy, następnie w 1767 do francuskiego Strasburga.<br/><br/> |
Po powrocie do Gdańska w 1769 został przewodniczącym rady przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele]] i szpitalu św. Barbary, w 1770 wstąpił do służby miejskiej, pracując jako sekretarz, a od 1776 jako archiwariusz. Od 1777 był [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]], od 1788 pełnił funkcję conseniora, od 1792 seniora. W 1794, po przejęciu Gdańska przez Prusy, został radcą w [[RADA MIEJSKA | Zarządzie Miejskim]] (Magistrat), a w 1799 radcą wojennym. Z tego ostatniego urzędu zrezygnował już rok później, wycofując się z aktywnego życia publicznego. Powrócił do niego z chwilą utworzenia [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG), kiedy to został powołany na stanowisko jednego z czterech burmistrzów. W 1807 i w 1811 roku był zastępcą prezydującego burmistrza, w 1808 i 1812 burmistrzem prezydującym. Z racji pełnionej funkcji był również [[PROTOSCHOLARCHA | protoscholarchą]], stojąc na czele [[KOLEGIUM SZKOLNE | Kolegium Szkolnego]], które nadzorowało w tym czasie oświatę w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], 12 miejskich szkołach elementarnych, 43 wiejskich szkołach elementarnych i w trzech szkołach zawodowych (szkoła rzemiosł artystycznych, seminarium nauczycielskie, instytut dla położnych; zob. [[SZKOLNICTWO | szkolnictwo]]). <br/><br/> | Po powrocie do Gdańska w 1769 został przewodniczącym rady przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele]] i szpitalu św. Barbary, w 1770 wstąpił do służby miejskiej, pracując jako sekretarz, a od 1776 jako archiwariusz. Od 1777 był [[ŁAWA MIEJSKA | ławnikiem]], od 1788 pełnił funkcję conseniora, od 1792 seniora. W 1794, po przejęciu Gdańska przez Prusy, został radcą w [[RADA MIEJSKA | Zarządzie Miejskim]] (Magistrat), a w 1799 radcą wojennym. Z tego ostatniego urzędu zrezygnował już rok później, wycofując się z aktywnego życia publicznego. Powrócił do niego z chwilą utworzenia [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG), kiedy to został powołany na stanowisko jednego z czterech burmistrzów. W 1807 i w 1811 roku był zastępcą prezydującego burmistrza, w 1808 i 1812 burmistrzem prezydującym. Z racji pełnionej funkcji był również [[PROTOSCHOLARCHA | protoscholarchą]], stojąc na czele [[KOLEGIUM SZKOLNE | Kolegium Szkolnego]], które nadzorowało w tym czasie oświatę w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], 12 miejskich szkołach elementarnych, 43 wiejskich szkołach elementarnych i w trzech szkołach zawodowych (szkoła rzemiosł artystycznych, seminarium nauczycielskie, instytut dla położnych; zob. [[SZKOLNICTWO | szkolnictwo]]). <br/><br/> | ||
Wersja z 12:07, 22 lis 2022
DANIEL ANDREAS ZERNECKE (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Był synem gdańskiego burmistrza Heinricha Zerneckego i jego pierwszej żony Eleonory Konstantii, córki burmistrza Johanna Wahla. Początkowo uczył się w domu, w 1758, z chwilą powołania ojca do Rady Miejskiej, napisał poświęconą mu mowę gratulacyjną. Od 1759 studiował na uniwersytecie w Królewcu. Studia przerwał i powrócił do nich ponownie w 1765. Z Królewca udał się w 1766 na dalsze studia do holenderskiej Lejdy, następnie w 1767 do francuskiego Strasburga.
Po powrocie do Gdańska w 1769 został przewodniczącym rady przy kościele i szpitalu św. Barbary, w 1770 wstąpił do służby miejskiej, pracując jako sekretarz, a od 1776 jako archiwariusz. Od 1777 był ławnikiem, od 1788 pełnił funkcję conseniora, od 1792 seniora. W 1794, po przejęciu Gdańska przez Prusy, został radcą w Zarządzie Miejskim (Magistrat), a w 1799 radcą wojennym. Z tego ostatniego urzędu zrezygnował już rok później, wycofując się z aktywnego życia publicznego. Powrócił do niego z chwilą utworzenia I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), kiedy to został powołany na stanowisko jednego z czterech burmistrzów. W 1807 i w 1811 roku był zastępcą prezydującego burmistrza, w 1808 i 1812 burmistrzem prezydującym. Z racji pełnionej funkcji był również protoscholarchą, stojąc na czele Kolegium Szkolnego, które nadzorowało w tym czasie oświatę w Gimnazjum Akademickim, 12 miejskich szkołach elementarnych, 43 wiejskich szkołach elementarnych i w trzech szkołach zawodowych (szkoła rzemiosł artystycznych, seminarium nauczycielskie, instytut dla położnych; zob. szkolnictwo).
Obok Karla Rennera i Jacoba Ernesta Schumanna był burmistrzem pozostającym na tym urzędzie od początku do końca istnienia I WMG. Uczestniczył aktywnie w ówczesnym życiu politycznym, biorąc – z racji swej funkcji – udział w wielu komisjach. Był zdecydowanym orędownikiem niezależności Gdańska. Po ponownym przejęciu Gdańska przez Prusy wycofał się ostatecznie z życia politycznego.
10 V 1770 zawarł w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) związek małżeński z Anną Pauliną (22 III 1749 Gdańsk – 11 VII 1818 Gdańsk, pochowana 16 VII w kościele NMP), córką Paula Gottfrieda Ayckego (176 Bytów – 26 VIII 1795 Gdańsk) rajcy (od 1774) i burgrabiego gdańskiego (w 1776 i 1783) oraz Anny Adelgundy Wittwerck. Ojciec siedmiorga dzieci, między innymi synów: Paula Heinricha, Daniela Gottfrieda, Johanna Samuela i Karla Eduarda (1790–1826). Córka Johanna Constantia (23 VI 1773 Gdańsk – 28 X 1855 Wejherowo) była żoną Johanna Wilhelma Weickhmanna, córka Paulina Henrietta (15 X 1776 – 16 V 1839) była żoną Johanna Carla Gnuschkego.
Był między innymi w latach 1775–1815 właścicielem kamienicy przy Joppengasse 520 (ul. Piwna 60) i przy Frauengasse 884 (ul. Mariacka 35). Pochowany 18 IV 1821 w kościele NMP.
