BAUMANN MAX, prawnik, poeta, dramaturg
| < Poprzednie | Następne > |
MAX BAUMANN (10 VI 1877 Gdańsk – 26 VII 1953 Sztokholm), prawnik, publicysta, poeta i dramaturg. Syn kupca Israela
Paula (1839–1913) prowadzącego sklep ze starzyzną w nabytym w 1874 od blacharza Carla Friedricha Wilhelma Rathke (1809–1878)
domu przy Breitgasse 36 (ul. Szeroka), oraz Rosaliny z domu Ebenstein (ur. 1835 Elbląg). Miał brata Siegfrieda. W 1894 ukończył Gimnazjum Miejskie, odbył studia prawnicze na uniwersytecie w Berlinie i Królewcu. W 1899 otworzył własne biuro notarialne w Gdańsku (do końca I wojny światowej w ojcowskim domu) i prowadził je do końca listopada 1938. Od 1900 członek loży Borussia ( wolnomularstwo) i był w niej w latach 1909–1910 zastępcą , a w 1910–1911 prezydentem.
Autor sztuk teatralnych: Kampf um Danzig (Bitwa o Gdańsk, wyd. 1923) o konflikcie „niezłomnego” Gdańska z „nieprzyjaznym” mu (jak i cała Polska) królem Zygmuntem Augustem, Glückel von Hameln fordert Gerechtigkeit (Glikl Hameln żąda sprawiedliwości, prapremiera w 1937 w Teatrze Miejskim w Łodzi, reżyseria Ida Kamińska, scenariusz Iwo Gall), Morgengrauen (Świt, prapremiera w 1938 pt. Ojf der szwel fun a najer tkufe w Teatrze Żydowskim, reżyseria Jonasz Turkow) oraz Kiwa’s Schänke (Tawerna Kiwy), Neues Ägypten (Nowy Egipt), które razem z Glikl Hameln… tworzą Trylogię ku pamięci niemieckich Żydów; utworów poetyckich (Ein Buch Epigramme, 1928) i tekstów publicystycznych (np. Die Kultur der Danziger Juden am Scheidewege, „Danziger Echo”, 22 II 1936).
W 1938 z żoną Marthą z domu Grünbaum (17 III 1888 Eisenach (Turyngia) – 15 VI 1961 Zurych), córką kupca Issaka i Fanny z domu Jasmin, poślubioną 3 III 1909, opuścił Gdańsk i przez Warszawę, Gdynię i Kopenhagę w 1939 wyemigrował do Wielkiej Brytanii. W 1948 przeniósł się do Szwecji, do swojego jedynego dziecka, córki Evy, żony Horsta Rudolfa Salzmanna, którzy również opuścili Gdańsk w 1938. Pochowany na cmentarzu żydowskim Södra w Sztokholmie.
