WEBER EDMUND von, muzyk
| < Poprzednie | Następne > |
EDMUND von WEBER (17 I 1826 Wolgast, Meklemburgia – 29 III 1896 Sopot), muzyk, kapelmistrz wojskowy, nauczyciel muzyki. Wnuk Edmunda Franza von Webera, syn Carla Antona Wilhelma Moritza (14 X 1801 Coburg – 12 IV 1881 Pfarrkirchen) i poślubionej przez niego 7 VII 1825 w Arnsbergu Augusty Marii Anny Maximiliany Friederiki z domu Ganz (3 VIII 1804 Moguncja (Mainz) – 2 I 1880 Rybnik) (rozwód w marcu 1839). Brat Friedricha Huberta (ur. 8 X 1827 Aachen) oraz Petera Antona (ur. 25 XII 1830 Trier).
W latach 1853–1855 notowany jako oboista w orkiestrze 4. Pułku Piechoty (4. Infanterie-Regiment) w Królewcu, w 1857–1871 dyrygent jednej z orkiestr gdańskiego garnizonu (7. Wschodniopruski Pułk Piechoty Nr 44 (7. Ostpreußisches Infanterie-Regiment Nr. 44)), z którą dawał koncerty muzyki salonowej. W programach umieszczał m.in. utwory własne i swojego ojca. Występował również jako wiolonczelista (grał m.in. utwory polskiego kompozytora Stanisława Szczepanowskiego) oraz klarnecista. Często występował w Selonke-Theater przy Langgarten 31A (ul. Długie Ogrody). Mieszkał przy Heilige-Geist-Gasse 32 (ul. św. Ducha 40/42). W 1871 przeniesiony służbowo do Grudziądza. W latach 1883–1886 notowany w Berlinie jako nauczyciel muzyki (1883), kapelmistrz (1884) i dyrektor muzyczny (1885/1886). Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Sopocie.
Od 24 XI 1851 żonaty był z Erdt(h)oldą z domu Schwer(d)tfeger (11 VII 1833 Greiffenberg, Meklemburgia – 23 V 1908 Sopot), ojciec trzech córek, w tym Hedwig (ur. 23 VIII 1853), żony Oskara Stechbarta, oraz Johanny Weber-Holder-Egger. Zmarł na udar mózgu.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, sygn. 1016, III, Nr. 47; 2090/69, nr 28 (31 III 1896).
Urząd Stanu Cywilnego Sopot, 1908, nr 101.
„Danziger Zeitung”, nr 692 z 30 VIII 1860, s. 2; nr 4852 z 20 V 1868; nr 4906 z 23 VI 1868; nr 21914 z 19 IV 1896.
