BŁASZK FRANCISZEK, pocztowiec, przedstawiciel gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
FRANCISZEK KSAWERY BŁASZK (3 XII 1905 Huta koło Łasina – 16 XII 1976 Wegberg koło Mönchengladbach, Niemcy) pocztowiec, przedstawiciel gdańskiej Polonii. Syn pocztowca Augustyna Antoniego Błaszka (26 III 1873 Domatówko koło Pucka – 6 VII 1935 Gdańsk) i Elżbiety Rozalii z domu Pokriefke vel Pokrywka (9 IX 1870 Warszkowo koło Wejherowa – 1 I 1922 Gdańsk). Brat Marty Brygidy (8 X 1902 Zawadzka Wola koło Łasina – 1 X 1992 Mönchengladbach, Niemcy), Cecylii Elżbiety, po mężu Cisewskiej (10 III 1904 Huta koło Łasina – 19 II 1946 Lębork), Jana Augustyna (21 I 1907 Huta koło Łasina – 17 IX 2001 Tczew), Józefa Karola (8 II 1909 Konojady koło Brodnicy nad Drwęcą – 16 III 1970 Gdańsk), Anny Ewy (22 I 1911 Gdańsk – 23 X 1995 Wejherowo) oraz Bernarda Pawła (ur. 30 VII 1914 Gdańsk – zaginął bez wieści w czasie II wojny światowej).
W Gdańsku od około 1910, w 1919 ukończył szkołę powszechną, do 1923 uczył się kowalstwa w Wejherowie. Od 17 XII 1924 w służbie Poczty Polskiej, początkowo jako woźny pocztowy w Polskim Urzędzie Pocztowo-Telegraficznym Gdańsk 1 (zob. poczta), później pocztylion tamże. Członek Ligi Morskiej i Kolonialnej, Pocztowego Klubu Sportowego, Pocztowego Przysposobienia Wojskowego, Towarzystwa byłych Powstańców i Wojaków, Towarzystwa Śpiewu „Cecylia”, Związku Zawodowego Niższych Pracowników Poczty, Telegrafów i Telefonów (od 30 XII 1924), Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku (był m.in. mężem zaufania). Grał w orkiestrze pocztowej.
W chwili wybuchu II wojny światowej uniknął aresztowania przez Niemców i przez pewien czas ukrywał się u krewnych na terenie Polski. W 1942 przyjął III grupę Niemieckiej Listy Narodowościowej i powrócił do Gdańska. Do końca wojny pracował jako kowal i ślusarz w Stoczni Gdańskiej. Po przejściu frontu przebywał w Somoninie. Zweryfikowany pozytywnie (zob. weryfikacja narodowościowa po II wojnie światowej), otrzymał obywatelstwo polskie i od 15 I 1946 wstąpił ponownie na służbę Poczty Polskiej. Od 15 III 1945 pracował w Urzędzie Pocztowo-Telekomunikacyjnym Gdańsk 2 (ekspedient, następnie starszy ekspedient pocztowy i starszy asystent).
W Gdańsku przed wojną mieszkał przy Langgarten Wall (ul. Długa Grobla 10), St. Barbaragasse 6b (ul. św. Barbary), Burggrafenstrasse 9 (ul. Podzamcze), po wojnie przy ul. Dziewanowskiego 9. 15 XI 1958 zwolnił się na własną prośbę i jeszcze w tym samym roku wyemigrował z rodziną do Niemiec Zachodnich. Zamieszkał w Mönchengladbach. Zmarł w szpitalu w Wegberg.
19 IX 1935 wziął ślub cywilny, a 24 IX 1935 kościelny w kościele św. Brygidy z Walerią Marią z domu Frost (8 I 1904 Gdańsk – 12 V 1984 Mönchengladbach), córką restauratora Teofila Frosta i Franciszki z domu Wiechowskiej. Ojciec Edmunda Jana (20 XII 1936 Gdańsk – 14 XI 2024 Erkelenz, Niemcy), Haliny Marii (ur. 1 IV 1939 Gdańsk-Wrzeszcz) oraz Huberta (ur. 31 III 1942 Gdańsk-Wrzeszcz).
Bibliografia:
Archiwum Muzeum Poczty Polskiej w Gdańsku – Oddział Muzeum Gdańska.
Archiwum rodzinne Krystyny Blaszk.
Śnieżko Aleksander, Poczta Polska w Wolnym Mieście Gdańsku, Wrocław 1964.
