BOCK MARTIN, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
MARTIN BOCK (około 1425 Gdańsk – 26 XI 1484 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn rajcy Głównego Miasta Gdańska Heinricha Bocka (zm. 19 XI 1450 Gdańsk) i Elizabeth, córki rajcy Starego Miasta Johanna Frone (Vrane), brat Georga Bocka II.
W czasie polsko-krzyżackiej wojny trzynastoletniej (1454-1466) wspierał Radę Miejską Gdańska pożyczkami na kwotę 1600 grzywien, za co w 1472, tytułem spłaty, otrzymał w dożywotnią dzierżawę wieś Lublewo. Od 1461 był ławnikiem, od 1462 rajcą, w 1470 sędzią. Urząd burmistrza sprawował od 1483, kiedy był drugim burmistrzem i w 1484, kiedy był pierwszym burmistrzem. W 1483 i 1484 był też burgrabią królewskim w Gdańsku. Bezpośrednio po jego śmierci na urzędzie burmistrza zasiadł brat Georg (II).
W związku z wybuchem w 1469 czteroletniej wojny morskiej, którą Gdańsk wraz z innymi miastami Hanzy oraz Danią wypowiedział Anglii, uczestniczył jako reprezentant miasta w rozmowach podczas zjazdu w Lubece. Na zjeździe miast hanzeatyckich 24 VIII 1470 wraz z innymi przedstawicielami Gdańska: rajcą Johannem Winkeldorfem i sekretarzem miejskim Mathiasem Westphalem, opowiedział się za wprowadzeniem represji wobec Anglików i zakazem handlu ich suknem. W 1472, wraz z rajcą Johannem Scheweckem reprezentował Gdańsk na zjeździe stanów Prus Królewskich w Elblągu.
Należał do zamożnej grupy kupców i armatorów, którzy prowadzili dalekosiężne interesy handlowe. Potwierdzone są jego kontakty z rodziną Stedyng zamieszkującą w Bremie, która po jego śmierci domagała się od krewnych zwrotu długu w postaci 12 reńskich guldenów. Czerpał również dochody z wymiany towarowej prowadzonej z krewnym, poznańskim kupcem Georgiem Bockiem I, synem rajcy gdańskiego Johanna oraz Katheriny, córki burmistrza Conrada Letzkaua. W 1464 wraz z rajcą Johannem Lehmannem brał udział w rokowaniach z Francuzami w sprawie rozliczeń za remont zacumowanej w porcie nad Motławą karaweli „Pierre de La Rochelle” ( „Peter von Danzig”). W lutym 1470, wraz z rajcą miejskim Johannem Peckowem wszedł w skład komisji dokonującej lustracji tego statku.
Był dwukrotnie żonaty. W 1464 poślubił Margerethę (zm. 1468), wdowę po pochodzącym z Wesel (Nadrenia) kupcu Rolfie Mandtcie i od 1451 wdowę po pochodzącym z Kleve kupcu Johannie Stutte. W 1469 ożenił się z Nale (1428–1495), córką Eberharda Ferbera i Dorothey Eppenschede, wdową po Tiedemannie Langenbeke. Najprawdopodobniej nie doczekał się potomstwa.
