BURMEISTER HEINRICH, burmistrz Głównego Miasta Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
HEINRICH BURMEISTER (zm. po 1355, być może w Gdańsku), burmistrz Głównego Miasta Gdańska. Pochodził zapewne z rodziny działającej w XIII–XIV wieku w Lüneburgu w Saksonii. Prawdopodobnie był identyczny z sołtysem gdańskim Heinrichem, wymienionym w 1334 wśród przedstawicieli rycerstwa i miast Pomorza, którzy zobowiązali się na żądanie wielkiego mistrza krzyżackiego Luthera von Braunschweiga do opłacania świętopietrza, tj. podatku na rzecz Stolicy Apostolskiej. Stał wówczas na czele gdańskiej gminy miejskiej funkcjonującej na prawie lubeckim.
W latach 1338–1341, przed nadaniem miastu prawa chełmińskiego i przy poparciu komtura gdańskiego Winricha von Kniprode, przeprowadził akcję przejmowania prywatnej własności rycerskiej na planowanym patrymonium miejskim. Od Bartłomieja i Piotra z Rusocina, Piotra z Kacka, Lekaute i Wojciecha ze Świncza nabyto obszary (głównie łąkowe) na terenie obecnego Dolnego Miasta. Po nadaniu w 1342 przez wielkiego mistrza Ludolfa Königa Głównemu Miastu Gdańskowi przywileju, który regulował na nowo ustrój wewnętrzny oraz zobowiązania gminy miejskiej wobec władzy krzyżackiej według zasad prawa chełmińskiego, objął urząd burmistrza. Sprawował go do 1354/1355 wraz z Detlefem von Ostenem, a po jego ustąpieniu z urzędu lub śmierci z Hildebrandem Münzerem. Można przyjąć, że pierwszym burmistrzem był w latach 1343, 1345, 1347, 1349, 1351, 1353, 1355, drugim – w 1342, 1344, 1346, 1348, 1350, 1352, 1354.
W 1346, jako „stary burmistrz Heinrich”, otwierał listę świadków dwóch dokumentów będących najwcześniejszymi świadectwami występowania Rady Głównego Miasta Gdańska jako samodzielnego podmiotu prawnego. Na postawie pierwszego Rada Miejska potwierdziła nadanie przez zakon krzyżacki rzeźni (na Spichlerzach, w okolicy obecnej ul. Chmielnej) gdańskiemu cechowi rzeźników. Według drugiego dokumentu miasto nadało rycerzowi Wernerowi von Cingerowi ze swoich dóbr ziemskich (patrymonium) majątek ziemski na prawie chełmińskim. Dokumenty te są również najwcześniejszym dowodem kształtowania się za jego rządów kancelarii miejskiej.
