DRWAL JAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
JAN DRWAL (26 X 1943 Kraków – 23 VI 2012 Rumia), profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG), specjalista w zakresie geografii fizycznej. Syn Marty (2 XI 1907 Puck – 5 VIII 1987 Rumia), primo voto Piątek. Z pierwszym mężem, Marianem Piątkiem, piłsudczykiem rodem z Krakowa, przybyłym do Pucka z Marynarką Wojenną, zbudowała w Rumi przy ul. Morskiej dom, zwany Domem Halerczyka. Po wybuchu II wojny światowej wysiedleni do Generalnej Guberni, skąd Marian Piatek przez Rumunię przedostał się do Szwajcarii, gdzie został internowany w stopniu sierżanta, zmarł i został pochowany na cmentarzu wojskowym w Grindelwaldzie, zaś matka w Krakowie założyła nową rodzinę.
Pierwszą klasę szkoły podstawowej ukończył w Krakowie. Ojciec zmarł w 1947, w 1951 matka wraz synem wróciła do Rumi i zamieszkała w domu przy ul. Morskiej, którego ciągle była właścicielką. W Rumi ukończył liceum ogólnokształcące. W 1966 absolwent geografii (w zakresie hydrologii) na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1967 pracownik gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, od 1970 UG. Od 1972 doktor (przewód: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej) na podstawie rozprawy Obszary bezodpływowe centralnej części Pojezierza Kaszubskiego, 1982 doktor habilitowany (przewód: Uniwersytet Jagielloński) w oparciu o dorobek i monografię Wykształcenie i organizacja sieci hydrograficznej jako podstawa oceny struktury odpływu na terenach młodoglacjalnych. Od 1983 na stanowisku docenta, od 1991 profesor UG (uczelniany), od 1996 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 2001 profesor zwyczajny. W latach 1983–1996 kierownik Zakładu Hydrologii i Klimatologii, od 1996 Katedry Hydrologii UG. Odbył staże naukowe m.in. na Uniwersytecie Karola w Pradze (1973), Uniwersytecie Łomonosowa w Moskwie (1975), Uniwersytecie Aberdeen (Wielka Brytania, 1980). Wykładowca powstałego w 2004 Rumskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku.
Zajmował się stosunkami wodnymi terenów objętych plejstoceńską akumulacją lodowców skandynawskich oraz ochroną zasobów pobrzeży i pojezierzy południowobałtyckich. Twórca teorii retencyjno-drenażowych zbiorników organizacji odpływu z terenów młodoglacjalnych. Autor m.in. prac o stosunkach wodnych w strefie kontaktów wód morskich i lądowych, o formie odpływu potamicznego na terenach akumulacji lodowców plejstoceńskich, o naturalnej ewolucji i zmianach antropogenicznych stosunków wodnych nadmorskich równin aluwialnych.
W okresie 1969–2012 członek Komitetu Nauk Geograficznych Polskiej Akademii Nauk (PAN), 1995–2012 członek European Union for Coastal Conservation. W latach 1991–1995 przewodniczący Wydziału V, Nauk o Ziemi, w 1995–1998 skarbnik, w 1998–2012 prezes Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Przewodniczył Zespołowi Problemowemu do spraw Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Żuław Wiślanych przy Oddziale Gdańskiego PAN, w latach 1992–1999 przewodniczący Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody w Elblągu, w 2008–2012 przewodniczący Rady Naukowej Muzeum Historycznego Miasta Gdańska, w latach 2007–2012 członek Rady Naukowej Biblioteki Gdańskiej PAN, członek Rady Naukowej Centrum Hewelianum przy Parku Kultury Fortyfikacji Miejskich „Twierdza Gdańsk”. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1987), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1997), złotą odznaką Polskiego Towarzystwa Geograficznego (1992), odznaką „Za zasługi dla Rumi” (2012).
Żonaty był z Marią, ojciec Małgorzaty i Agnieszki Drwal-Tylmann, zamężnej za profesora Wydziału Oceanografii i Geografii UG Wojciecha Tylmanna, absolwentki hydrologii i meteorologii na kierunku geografia na Wydziale Biologii, Geografii i Oceanografii UG (1998), po studiach synoptyka w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej (IMGW), od 2010 kierowniczki Biura Meteorologicznych Prognoz Morskich Oddziału Morskiego IMGW Państwowego Instytutu Badawczego w Gdyni, w latach 2008–2010 oraz 2011–2013 ławniczki Izby Morskiej oraz Odwoławczej Izby Morskiej przy Sądzie Okręgowym w Gdańsku.
Pochowany z matką na cmentarzu w Rumi.
