FÜRSTENAU PETER, burmistrz Głównego Miasta Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
PETER FÜRSTENAU (zm. po lutym 1404 Gdańsk), burmistrz Głównego Miasta Gdańska. Był kupcem, zajmował się handlem z Niderlandami. Około 1386 statek z należącymi do niego towarami został obrabowany u brzegów Anglii przez kilku obywateli miasta Sluis. Jeszcze w 1387 odszkodowanie za te straty było przedmiotem rokowań miast Hanzy z Flandrią, a w 1389 żądanie odszkodowania dla niego znalazło się na liście roszczeń przedstawionych przez miasta pruskie na zjeździe hanzeatyckim w Lubece. Ze względu na swoje zaangażowanie w handlu prusko-flandryjskim Fürstenau pośredniczył w przekazywaniu środków pieniężnych na rzecz wielkiego szafarza królewieckiego lub jego przedstawiciela handlowego w Brugii Johanna Pligego (1395, 1400), a także wielkiego szafarza malborskiego (1404). W 1397 był świadkiem zawarcia kontraktu rentowego pomiędzy Mikołajem z Czapielska i Andrisem von Molschow, przedstawicielami pomorskiego rycerstwa.
Od 1374 był ławnikiem Głównego Miasta Gdańska, od 1375 rajcą, od 1397 burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1398 i 1401, drugiego w 1400, trzeciego w 1397, 1399, 1402, 1403 i 1404. Wraz z burmistrzem Hermannem Kolbergiem 25 VII 1397 uczestniczył w rozstrzygnięciu sporu między arcybiskupem ryskim, wielkim mistrzem krzyżackim, mistrzem inflanckim Wennemarem von Bruggenoie z jednej strony a biskupem dorpackim Diedrichem Damerowem z drugiej. Reprezentował miasta pruskie na zjeździe hanzeatyckim 25 VII 1399 w Lubece, na którym obradowano przede wszystkim o problemach dotyczących stosunków Hanzy z Niderlandami. Poselstwo na ten zjazd zostało sfinansowane z dochodów cła funtowego pobieranego w gdańskim porcie i kosztowało łącznie 486 grzywien i 20 denarów.
Na okres działalności Fürstenaua jako burmistrza przypadała zorganizowana przez państwo krzyżackie, w tym przez Gdańsk, wspólna z Lubeką rozprawa z piratami (tzw. braćmi witalijskimi) działającymi na Morzu Bałtyckim i udział w wyprawie morskiej zakonu krzyżackiego w celu opanowania Gotlandii ( wojna gotlandzka). W 1399 w Nykøbing Fürstenau wziął udział w rokowaniach w tej sprawie przedstawicieli Hanzy z królową duńską Małgorzatą i 29 IX 1399 poświadczył wraz z innymi uczestnikami spotkania porozumienie królowej Małgorzaty z miastami meklemburskimi Rostokiem i Wismarem, które w niedawnym konflikcie duńsko-szwedzkim opowiedziały się po stronie odsuniętego od tronu szwedzkiego księcia Meklemburgii Albrechta i popierały braci witalisjkich, szkodzących handlowi duńskiemu i hanzeatyckiemu.
Brał również udział w negocjacjach w Kalmarze 25 VII 1400 w sprawie zadośćuczynienia krewnym mieszczan kalmarskich, którzy podczas pacyfikacji akwenu wokół Gotlandii w 1396 ponieśli śmierć w wyniku działań załogi jednego ze statków floty prusko-lubeckiej. Mieszczanie ci zostali uznani za piratów i wyrzuceni z okrętu. Podczas pertraktacji z królową Małgorzatą w Kalmarze przedstawiciele Lubeki i miast pruskich wyrazili gotowość do porozumienia z krewnymi ofiar. Prócz odszkodowania pieniężnego miasta te zobowiązały się do sfinansowania dwustuosobowej pielgrzymki do miejsc świętych, odziania dwustu biedaków oraz ufundowania w kościołach i klasztorach każdego z miast mszy wieczystych za dusze zamordowanych.
W Gdańsku posiadał działkę przy południowej pierzei Langgasse (ul. Długa), w bloku zabudowy między obecnymi ulicami Ławniczą i Pocztową, oraz ogród na Starym Przedmieściu. Był fundatorem ołtarza Trójcy Świętej w kościele św. Piotra i Pawła. Żonaty był z Gertrudą, która wedle księgi cudów dokonanych przez Dorotę z Mątów, na trzy lata przed śmiercią męża za sprawą tej błogosławionej urodziła córeczkę Dorotę.
