FALKOWSKA LUCYNA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
LUCYNA MIROSŁAWA FALKOWSKA (7 I 1951 Gdańsk – 7 IV 2021 Gdańsk), oceanolożka, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Córka Edwarda Falkowskiego (22 I 1901 – 19 VII 1968 Gdańsk), pracownika gdańskich muzeów, konserwatora antyków, oraz Jadwigi (26 IX 1924 – 1 IV 1979 Gdańsk). Miała dwóch starszych braci (w tym brata przyrodniego).
W 1970 absolwentka gdańskiego Technikum Łączności. Studiowała przez dwa lata (1970–1972) geografię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, od 1972 kontynuowała studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi (WBiNoZ) UG. Od 1975 magister geografii z zakresu oceanografii fizycznej. Od tego roku asystentka stażystka w Zakładzie Oceanografii Fizycznej w Instytucie Oceanografii WBiNoZ UG, następnie asystentka i starsza asystentka. Od 1985 pracowała w utworzonym w tym roku Zakładzie Chemii Morza i Ochrony Środowiska Morskiego. Od 1986 doktor oceanologii w oparciu o rozprawę Dopływ związków azotu i fosforu z atmosfery do Bałtyku (na podstawie badań południowego Bałtyku w latach 1981–1985) (promotor: doc. dr inż. Anna Trzosińska). Od 1997 doktor habilitowana na podstawie dorobku i rozprawy Mikrowarstwa powierzchniowa morza: właściwości i procesy (Gdańsk 1996; przewód na Wydziale Biologii, Geografii i Oceanologii (WBGiO) UG). Od 1999 profesor nadzwyczajny UG, od 2006 profesor tytularny, od 2008 profesor zwyczajny. W latach 2008–2021 była kierowniczką Pracowni Chemii Morza i Atmosfery w Zakładzie Chemii Morza i Ochrony Środowiska Morskiego Instytut Oceanografii WOiG UG.
Odbyła kilka krótkoterminowych staży, między innymi w ZSRR, w NRD, Francji i Izraelu. Specjalistka z dziedziny chemii atmosfery, oceanografii chemicznej oraz ochrony środowiska morskiego. Zajmowała się procesami wymiany substancji chemicznych przez warstwy graniczne oraz transferem najbardziej toksycznych ksenobiotyków w morskim łańcuchu troficznym. Autorka między innymi także rozpraw Chemia atmosfery (we współautorstwie z Krzysztofem Korzeniewskim, Gdańsk 1998), Rtęć w powietrzu, w wodzie i w aerozolach. Problemy analityczne oznaczania rtęci i jej form specjacyjnych w próbkach środowiskowych (we współautorstwie z Magdaleną Bełdowską, Gdańsk 2002) i podręczników akademickich: Chemia atmosfery (we współautorstwie z Krzysztofem Korzeniowskim, Gdańsk 1995); Analiza chemiczna wody morskiej, t. 1: Makroskładniki i gazy rozpuszczone w wodzie morskiej (współautorstwo z Jerzym Bolałkiem, Gdańsk 1999); Analiza chemiczna wody morskiej, t. 2: Pierwiastki biogeniczne: N, P, Si, Fe (współautorstwo Jerzy Bolałek, Elżbieta Łysiak-Pastuszak Gdańsk 1999); Gazy i aerozole w atmosferze ziemskiej – zmiany globalne (współautorstwo z Anitą Lewandowską, Gdańsk 2009); Gazy i aerozole w atmosferze ziemskiej – przewodnik metodyczny do ćwiczeń (współautorstwo z Anitą Lewandowską Gdańsk 2009). Była redaktorem monografii ukazujących się w cyklu Rtęć w środowisku. Identyfikacja zagrożeń dla zdrowia człowieka, wydanych przez Fundację Rozwoju UG (2007, 2010, 2013 oraz 2016). Kierowała 11 projektami badawczymi finansowanymi przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Narodowe Centrum Nauki. W latach 1989–2003 była kierownikiem rejsów naukowo–badawczych po Morzu Bałtyckim na statkach R/V „Heweliusz” i R/V „Kopernik”. Inicjatorka i organizatorka Sympozjów Młodych Oceanografów, którym przewodniczyła od 2002, organizatorka i od 2007 przewodnicząca cyklicznej Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Rtęć w środowisku – identyfikacja zagrożeń dla zdrowia człowieka”. W 2019 była członkinią Komitetu Organizacyjnego XIV International Conference Mercury as a Global Pollution (w Krakowie).
Przez dwie kadencje (2012–2016 i 2016–2020) była przedstawicielką WOiG w Komitecie Wydawnictwa UG. Członkini Sekcji Chemii Komitetu Badań Morza PAN (w latach 2011–2020), Wydziału III Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi PAN (2011–2020), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1998–2020). Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1999), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004), Medalem 50-lecia Uniwersytetu Gdańskiego (2021). Matka Szymona Skury (ur. 6 X 1979). Zmarła zarażona wirusem SARS-Cov-2. Pochowana z rodzicami na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
