HOLSTE(N) PETER, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
PETER HOLSTE(N) (zm. 13 IX 1441 Gdańsk), ► burmistrz ► Głównego Miasta. Na przełomie XIV i XV wieku Holstenowie zamieszkiwali w Rydze, Gdańsku i Toruniu, gdzie sprawowali wysokie urzędy we władzach miejskich. Ich herb (znany dzięki zachowanej do dziś siedemnastowiecznej rycinie) przedstawiał w polu tarczy dwudzielnej w słup, z lewej strony dzielonej w pas, od czoła wyskakującego psa. Peter był najprawdopodobniej synem Johanna Holstena. Początkowo zajmował się kupiectwem i był armatorem, od momentu rozpoczęcia kariery urzędniczej skoncentrował się na działalności politycznej.
Od 1415 pełnił funkcję ► ławnika Głównego Miasta Gdańska, od 1418 ► rajcy, w 1426 ► sędziego. Od 1430 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza sprawował w 1431, 1433, 1436 i 1440 roku, drugiego w 1430 i 1439 (nie można jednoznacznie ustalić zajmowanego urzędu w pozostałych latach).
Jako pełnomocnik miast pruskich w lutym 1421 posłował do Danii w celu odzyskania towarów pochodzących z rozbitych w Sundzie gdańskich statków, skonfiskowanych przez Andreassa Nyelssona z Kopenhagi. W kwietniu tego roku wraz z rajcą Heinrichem von Stadenem reprezentował miasta pruskie na lubeckim zjeździe ► Hanzy. Zgłosił tam propozycję wysłania oficjalnego poselstwa do wielkiego mistrza Michaela Küchmeistera z prośbą o zaprzestanie pobierania ► cła funtowego w portach pruskich. Sprawa zakończyła się rezygnacją wielkiego mistrza z dalszego obciążania podatkiem w zamian za obietnicę pomocy zbrojnej miast hanzeatyckich dla zakonu krzyżackiego. Wprawdzie trzy lata później cło funtowe zostało ponownie wprowadzone przez wielkiego mistrza Paula von Russdorfa, cofnięto jednak tę decyzję 9 V 1440 podczas zjazdu stanów pruskich w Elblągu, gdzie ponownie reprezentował Główne Miasto Gdańsk.
W okresie konfliktu miast hanzeatyckich z władcą Danii, Szwecji i Norwegii Erykiem I w kwestii pobierania cła sundzkiego dwukrotnie reprezentował Gdańsk na zjazdach w Lubece: w 1427 i na początku stycznia 1430 roku. Jako reprezentant stanów pruskich, współgwarantów układu pokojowego nad jeziorem Mełno (1422), wszedł w skład poselstwa wysłanego w 1431 przez Paula Russdorfa do króla polskiego Władysława Jagiełły i w imieniu wielkiego mistrza zapewniał o neutralności zakonu wobec jego konfliktu z wielkim księciem litewskim Bolesławem Świdrygiełłą. W tym samym roku jako wysłannik krzyżacki posłował również na dwór króla angielskiego Henryka VI w sprawie zwrotu długu zaciągniętego od miast inflanckich i pruskich. 23 III 1435 przebywał na dworze cesarza Zygmunta Luksemburskiego.
Był jednym z reprezentantów Głównego Miasta Gdańska, którzy 21 II 1440 na zjeździe stanów w Elblągu podjęli decyzję o powołaniu konfederacji ziem i miast w celu obrony przed polityką Zakonu i zapewnienia posiadanych przywilejów i praw: Związku Pruskiego, formalnie powstałego 14 marca. Na przełomie października i listopada 1440 był przedstawicielem Głównego Miasta na odbywającym się w Gdańsku wielkim zjeździe Związku z władzami zakonu krzyżackiego. Brał także udział w wytyczeniu na nowo granic między posiadłościami biskupa włocławskiego Władysława Oporowskiego na ► Biskupiej Górce a terenami należącymi do miasta.
W 1430 był właścicielem siedemnastu łanów (mórg) łąki położonej w okolicach ► Oruni, o którą toczył spór z zarządcą ► szpitala św. Elżbiety w Gdańsku. Zatarg ten zakończył komtur gdański Walter von Kirskorf postanowieniem, że mieszkańcy wsi ► Zakoniczyn, do których ziemia ta należała wcześniej, mogą wykupić ją od burmistrza za sto dobrych grzywien.
Najprawdopodobniej na rok przed śmiercią (około 1440) zawarł związek małżeński z córką Winanda Ostinghusena, nieżyjącego już rajcy Głównego Miasta. W 1440 jego szwagierka, Katharina Ostinghusen, była zakonnicą w klasztorze cysterek w Żarnowcu.
