KRZYŻOWNIKI

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Państwowy Zakład Wychowawczy w dawnym dworku, Krzyżowniki, początek XX wieku
Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/d/d0/Krzyżowniki.jpg
Dawny dwór w Krzyżownikach, 2022

KRZYŻOWNIKI (Schidlitzer Mühle, Tempelburg), obecnie w dzielnicy Gdańsk- Siedlce, w sąsiedztwie Emaus, od zachodu sąsiaduje z obecnym skrzyżowaniem ulic Nowolipie, Łostowicka i Kartuska (m.in. w miejscu, gdzie od tej ostatniej do 2010 odchodziła zachodnia część ul. Struga, nazwana tak od dawnego koryta Potoku Siedleckiego – An der Bäk (Nad Strugą)).

Początkowy osada młyńska przy zachodniej granicy Siedlec, wzmiankowana około 1400, następnie samodzielna osada. Z nadania Krzyżaków od 1445 większość posiadłości stanowiła własność gdańskiej patrycjuszowskiej rodziny Bocków, nadanie odebrał ławnik Głównego Miasta Gdańska (od 1425) i rajca (od 1428) Heinrich (ok. 1390 – 19 XI 1450). Od 1520 wieś znajdowała się w posiadaniu ławnika (1504) i rajcy (1507) oraz sędziego (1525) gdańskiego Dietharda Brandesa (około 1470 Lubeka – 2 X 1528 Gdańsk) i jego potomków: syna, burmistrza gdańskiego w latach 1548–1577 i bugrabiego Johanna Brandesa; wnuka, burmistrza Gdańska w okresie 1592–1611 Gerharda Brandesa, następnie syna tego ostatniego, ławnika gdańskiego (1615) Johanna (7 XI 1580 Gdańsk – 21 XI 1648 Gdańsk), wnuka Johanna (20 IX 1620 Gdańsk – 10 II 1672 Gdańsk), i prawnuka, ławnika (1700) Johanna Gerharda (2 V 1664 Gdańsk – 8 VIII 1709 Gdańsk), właścicieli m.in. także Świbna i Przegaliny. Brandesowie urządzili tu swoją podmiejską rezydencję z obronnym dworem i budynkami gospodarczymi otoczonymi fosą, z dużym ogrodem z trzema stawami, fontannami, zwierzyńcem i specjalnie założonym labiryntem. Według relacji Mártona Csombora z 1618 "labirynt był tak urządzony, że wszedłszy doń bez nici lub podobnej pomocy, nie znajdziesz wyjścia przez dwie godziny". Za czasów ławnika Johanna, w lipcu 1623 gościł we dworze król polski Zygmunt III Waza. Po małżeństwie w 1571 Brygidy (1553–1614), córki burmistrza gdańskiego i bugrabiego Johanna Brandesa, z rajcą Johannem Schwartzwaldem (1544–1608), część majątku przeszła także i na rodzinę Schwartzwaldów, na syna wspomnianych, Heinricha (1582–1630).

Inną część nabył w 1600 burmistrz Daniel Czirenberg (zmarł tu na zarazę w 1602), po nim w 1625 posiadał ją burmistrz Elert von Bobart. Od 1645 majątek znajdował się w posiadaniu kolejnego mieszzcanina gdańskiego, Georga Schradera (1601–1676). Od 1763 było tu miejsce zebrań loży Pod Trzema Pionami ( wolnomularstwo). Przy trakcie drożnym funkcjonowała karczma, w połowie XVIII wieku prowadził ją Johann Christian Lämmel jr, syn oberżysty ze Stawowia (obecnie w granicach Sopotu) Johanna Christiana sen., ojciec Johanna Gottfrieda, właściciela Hotelu Saxe przy Langgasse (ul. Długa 35) (zob. hotele, tabela: Hotel Saxe I). W 1. połowie XIX wieku majątek trzymała rodzina Rotzoll: Christian Friedrich, Gottlieb Andreas Rotzoll – także dzierżawca Trzech Lip – oraz jego syn Gottfried Friedrich Hermann.

W 1536 władze Gdańska podjęły decyzję o doprowadzeniu do miasta wody pitnej z jeziora Jasień, spływającej Potokiem Siedleckim, a od stawu znajdującego się w Krzyżownikach młyna (zniszczonego w okresie wojen napoleońskich) podziemnym drewnianym rurociągiem (wzdłuż obecnej ul. Kartuskiej, Nowych Ogrodów do zlokalizowanego na obecnym Targu Siennym Kunsztu Wodnego). Obszar włączony w granice administracyjne Gdańska od 15 VIII 1933.

Od 1883 w dawnym dworze (ul. Kartuska 245) i w jego dawnej oficynie (ul. Kartuska 245a) działał Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg ( Państwowy Zakład Wychowawczy). Zlikwidowano ogród, jeszcze w 1879 określany jako "znakomicie uprawiany", zasypano dwa stawy (trzeci, największy, przestał istnieć po 1978). Od około 1935 we dworze działała rejonowa szkoła powszechna (Bezirksschule Danzig-Tempelburg), od 1945 – szkoła podstawowa, od 1948 w części obiektu rozpoczęło działalność VIII Liceum Ogólnokształcące (LO). Po przeniesieniu VIII LO w 1971 do obiektu przy ul. Kartuskiej 128, od 1972 znajdowały się tu koszary ZOMO, następnie siedziba policji i do 2004 (ul. Kartuska 245B) Zespół Szkół Poligraficznych i Ogólnokształcących (wcześniej Liceum Księgarskie i XVII LO), w 2004 przeniesione na ul. Sobieskiego 90, następnie prywatna szkoła i schronisko młodzieżowe.

Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii