MICHAŁOWSKA-GUMOWSKA JOANNA, minister
| < Poprzednie | Następne > |
JOANNA MICHAŁOWSKA-GUMOWSKA (28 IX 1945 Wilno – 14 IX 2001 Gdańsk), działaczka Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), minister. Pochodziła z rodziny robotniczej repatriowanej w 1945 do Gdańska; córka Witolda (26 XII 1916 – 1 I 1985 Gdańsk). Absolwentka gdańskiego Technikum Przemysłu Spożywczego ( Gimnazjum Miejskie). Uprawiała szermierkę i żeglarstwo w Polonii Gdańsk, miała także patent sternika jachtowego.
Po maturze pracowała jako inspektor kontroli jakości w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Przemysłu Zbożowo-Młynarskiego w Gdańsku. Należała do Związku Młodzieży Socjalistycznej, od 28 XII 1968 członkini PZPR. W 1971 ukończyła studia wieczorowe w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego, po których pracowała jako nauczycielka języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 72.
W 1973 była instruktorem w Komitecie Dzielnicowym (KD) PZPR Śródmieście ( rady dzielnicowe), w 1974 kierowała dzielnicowym ośrodkiem pracy partyjnej, a w latach 1974–1975 pełniła funkcję I sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej przy KD Śródmieście. Od 1975 pracowniczka Komitetu Wojewódzkiego (KW) PZPR w Gdańsku, do 1979 inspektor Wydziału Organizacyjnego, w 1980 zastępca kierownika tego wydziału, od stycznia 1982 kierowniczka Ośrodka Informacji, Analiz i Programowania Pracy Partyjnej, w okresie 20 XII 1982 – 16 XI 1985 sekretarz do spraw nauki, oświaty i kultury. Radna Wojewódzkiej Rady Narodowej.
W 1976 ukończyła studium podyplomowe w dziedzinie nauk politycznych, w latach 1976–1979 uczestniczka Studium Doktoranckiego Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym (KC) PZPR; doktor nauk humanistycznych. Po wprowadzeniu stanu wojennego (1981) była wiceprzewodniczącą gdańskiej Rady Wojewódzkiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON). W 1985 odbyła kurs dla sekretarzy w Akademii Nauk Społecznych przy KC Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego w Moskwie. Od 12 XI 1985 do 24 X 1987 roku pełniła funkcję ministra oświaty i wychowania (jedyna kobieta piastująca to stanowisko w czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej). Od 2 XII 1987 była dyrektorem Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej w Gdańsku i członkinią Plenum KW PZPR. Na początku lat 90. założyła własną firmę handlową, następnie pracowała w jednym z koncernów spożywczych (gdzie zainicjowała powstanie związków zawodowych).
W latach 1986–1989 należała do Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego, propagującego tradycje oręża polskiego i pamięć o bitwie grunwaldzkiej. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
Ciężko chorowała na raka płuc i stwardnienie rozsiane. Pochowana na cmentarzu Łostowickim.
