PRZEWŁOCKA IRENA, pisarka
| < Poprzednie | Następne > |
IRENA PRZEWŁOCKA (właściwie Antonina Dżoga-Przewłocka) (28 VIII 1911 Hanaczówka (województwo tarnopolskie, obecnie Ukraina) – 23 XII 1993 Sopot), pisarka, prozaiczka, autorka utworów dla dzieci. Jedna z piątki dzieci Michała Dżogi (12 IV 1870 Hanaczów – 1940 Katyń), żołnierza 7 Galicyjskiego Pułku Ułanów, i Marii z domu Maksymowicz (3 IV 1882 Kamionka Strumiłowa (obecnie Ukraina) – 1979). Po maturze w Gimnazjum Klasycznym im. Stanisława Konarskiego w Złoczowie studiowała polonistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1935 magister, w 1936 doktor filozofii na podstawie pracy Tragizm Żeromskiego. Debiutowała w 1938 esejem o tragizmie Stefana Żeromskiego.
Podczas II wojny światowej mieszkała w Warszawie, od 1945 w Sopocie. Od maja 1945 w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku inspektor od spraw organizacji życia społecznego. Działalność pisarską na Wybrzeżu rozpoczęła w 1946 na łamach czasopisma „Wiatr od Morza”, reportażem I znów jesteśmy w Bytowie. W latach 1950–1951 pracowała w „Głosie Wybrzeża”, 1951–1952 w Wydawnictwie Morskim. W późniejszym okresie nie była zatrudniona na etacie. Współpracowała z Polskim Radiem, publikowała powieści, opowiadania, reportaże, była współpracowniczką „Płomyka”. W okresie 1956–1959 prezes Oddziału Gdańskiego Związku Literatów Polskich, od 1989 należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Autorka powieści: Miasto w ogniu (1949), Serce na trapie (1950), Światło na maszcie (1951), Z którego paragrafu? (1957), Błędne ognie nad Ukajali (1961), Dom ze szkła (1965), Zerwane pieczęcie (1973), Niewidoczne ślady (1980), W sercu kanadyjskiej puszczy (1986), słuchowisk radiowych: Zagadkowy gość (1953), Paweł Skuda (1954), Twarz Golema (1959), Trzymam cię mocno, Afryko (1960), Syn wroga (1963), Nikt tego nie widział (1970) (zob. Kotwica, jednodniówka literacka; Dekada Pisarzy Wybrzeża, tabela, pod 20–30 IX 1976).
Odznaczona Medalem X-lecia PRL (1955). Żona Wacława Przewłockiego (30 V 1903 – 1940 Katyń), oficera Wojska Polskiego, pośmiertnie awansowanego do stopnia porucznika. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie wraz z siostrą Janiną zamężną Mostowik (1915–2004).
