SARNOWSKA-JACKOWSKA KRYSTYNA MARIA, historyk sztuki, radna
| < Poprzednie | Następne > |
KRYSTYNA MARIA SARNOWSKA-JACKOWSKA (ur. 14 IX 1942 Czarnocin, powiat łódzki), historyk sztuki, samorządowiec, radna Gdańska. Córka Witolda, lekarza, i Wandy z domu Palędzkiej, absolwentki pomaturalnej szkoły pielęgniarek. Siostra Piotra (1939–2002), lekarza, oraz Michała (ur. 1949), absolwenta Wydziału Elektroniki Politechniki Gdańskiej. W 1960 ukończyła liceum w Solcu Kujawskim. W latach 1960–1962 studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, w okresie 1962–1966 zabytkoznawstwo i konserwatorstwo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Od 1966 pracowała w Przedsiębiorstwie Państwowym „Desa” w Gdańsku, od 1970 w Dziale Sztuki Muzeum Historycznego Miasta Gdańska
(MHMG). Od listopada 1978 była zatrudniona jako dokumentalistka w Pracowni Gdańskiej Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Warszawie, następnie od grudnia 1986 jako starszy kustosz w Pracowni Grafiki Biblioteki Gdańskiej PAN.
W okresie pracy w MHMG z ramienia tej instytucji współpracowała przy organizacji wystawy Malarstwo flamandzkie ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie (1971), zorganizowała wystawę Portret gdański XVI i XVII wieku (1970) oraz pełniła funkcję komisarza wystawy 500-lecie urodzin Kopernika (1973), zorganizowanej w Ratuszu Głównego Miasta Gdańska.
Autorka biogramów artystów działających w Gdańsku, zamieszczonych w Słowniku artystów polskich i obcych w Polsce działających oraz w Słowniku biograficznym Pomorza Nadwiślańskiego, oraz artykułów dotyczących ikonografii, zamieszczonych w publikacjach Zielona Brama w Gdańsku (2004), Maniera, manieryzm, manieryczność (2012), 400-lecie urodzin Jana Heweliusza (2013; gdzie przedstawiła nową interpretację portretów Jana Heweliusza), Tradycjonalizm i neotradycjonalizm w sztuce XIX i XX wieku na Pomorzu (2012), Nowoczesność w sztuce i w myśli o sztuce na Pomorzu od XIX do XXI wieku (2015), a także współautorką pracy Portrety gdańskich lekarzy (XVI–XVIII w.) (2015). Opracowywała noty katalogowe i pisała eseje poświęcone eksponatom użyczanym przez Bibliotekę Gdańską PAN na wystawy krajowe (między innymi Aurea Porta Rzeczypospolitej, 1997; Gdańsk dla Rzeczypospolitej, 2004; Portret ponad wszystko. Jakub Wessel i jego czasy, 2005; Klejnot w Koronie Rzeczypospolitej, 2006; Zegary gdańskie, 2006; Twórczość Bertholda Frantza Hellingratha, 2007; Imagines Potestatis, 2007; Johann Carl Schultz. Portret artysty znany i nieznany, 2009) i międzynarodowe, organizowane w Polsce (na przykład Pod jedną koroną, Warszawa 1997; Orzeł i Trzy Korony, Warszawa 2002; Uroda portretu, Warszawa 2009; Uczony i jego pracownia, Kraków 2006) i za granicą (Skarby Rzeczypospolitej, Wiedeń 2006; Obok, Berlin 2012; Jan Sobieski w Wiedniu, Wiedeń 2017).
Zainicjowała zorganizowanie wystawy Gdańsk i okolice 1793–1914 w rysunku i grafice, prezentującej ikonografię miasta, przygotowanej przez Bibliotekę Gdańską PAN i Muzeum Narodowe w Gdańsku z okazji IV Światowego Zjazdu Gdańszczan (2014). Była też współautorką scenariusza tej wystawy oraz autorką stu pięćdziesięciu not katalogowych. Ponadto zorganizowała wystawy: Sopot, jakiego nie znamy (prezentowaną w Bibliotece Gdańskiej PAN i w Muzeum Sopotu; przygotowywała także jej katalog), Oliwa, jakiej nie znamy oraz Gdańsk a Europa.
Od 1967 członkini Oddziału Gdańskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, w kadencji 1998–2000 zasiadała w Głównej Komisji Rewizyjnej tej organizacji, w latach 2004–2012 była prezesem Oddziału Gdańskiego. Od 2002 do 2004 należała do Rady Naukowej Muzeum we Fromborku, w okresie 2006–2009 do Rady Naukowej Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Od 1966 była członkiem Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki, od 1978 Związku Nauczycielstwa Polskiego, od 1980 Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego (NSZZ) „Solidarność”. W 1989 została przewodniczącą Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy Bibliotece Gdańskiej PAN oraz przewodniczącą Okręgu Wrzeszcz Dolny Gdańskiego Komitetu Obywatelskiego na czas nowych wyborów do Rady Miasta. W 1993 była współzałożycielką Wrzeszczańskich Komitetów Obywatelskich i ich przewodniczącą. Z ich ramienia weszła w skład Zespołu do spraw Rozwoju Komunikacji Rowerowej, powołanego w 1999 przez prezydenta Gdańska.
Funkcję radnej miasta Gdańska pełniła w pierwszej (1990–1994, w wyborach otrzymała 1626 głosów)) i drugiej (1994–1998) kadencji. Podczas pierwszej kandydowała na stanowisko wiceprzewodniczącej Rady Miasta, między innymi przewodniczyła Komisji Kultury, należała do Komisji Rozwoju Miasta, Komisji Ochrony Środowiska oraz zespołu do spraw oddawania w użytkowanie obiektów zabytkowych, od 7 VI 1990 do komisji doraźnej do spraw opracowania statutu Gdańska. W drugiej kadencji była jedynym pozapartyjnym członkiem Rady, reprezentowała Stowarzyszenie Wrzeszczańskich Komitetów Obywatelskich. Uczestniczyła – bez prawa do głosowania – w pracach Komisji Spraw Społecznych (kultura, zdrowie, szkolnictwo) oraz Komisji Rozwoju Przestrzennego (wraz z ochroną środowiska).
W 2021 otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. W latach 1970–1985 była żoną Iwo Jackowskiego (zm. 2005), ekonomisty, absolwenta Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. Matka Igora i Rogera.
