SIEMIŃSKI RYSZARD, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
RYSZARD SIEMIEŃSKI (18 V 1912 Łaziska koło Zamościa – 11 II 1990 Kraków), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalność mechanika, eksploatacja maszyn. Syn młynarza Jana i Anieli z domu Szymańska (1885–1975). W 1935 uzyskał maturę w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym im. Jana Zamojskiego w Zamościu. W latach 1935–1939 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, w grupie konstrukcji lotniczych, w czerwcu 1939 uzyskał tytuł inżyniera mechanika. Od czerwca do września 1939 pracował w Podlaskiej Wytworni Samolotów, od września do października tego roku w Państwowych Zakładach Lotniczych w Mielcu.
Podczas II wojny światowej, od stycznia 1940 grudnia 1941 pracował jako kierownik tartaku Borek w Zwierzyńcu koło Zamościa, od stycznia 1042 do sierpnia 1944 kierował tartakami w Krzeszowie i Markowiczach. W latach 1940–1942 należał do Związku Walki Zbrojnej (ZWZ), od 1942 do Armii Krajowej (AK), pseudonim „Świeca”. Był też członkiem Tajnej Organizacji Nauczycielskiej w okolicy Mielca i Zwierzyńca, nauczycielem fizyki i matematyki na poziomie gimnazjum. Po zakończeniu okupacji niemieckiej, od września 1944 do sierpnia 1947 kierował tartakami w Krzeszowie i Markowiczach i młynami w Zamościu. Od grudnia 1947 do sierpnia 1948 był dyrektorem tartaku w Świerczowie koło Namysłowa (Opolskie).
Od sierpnia 1948 do sierpnia 1950 pracował w warsztatach produkcji szybowców w Krakowie. Jednocześnie od grudnia 1948 do sierpnia 1951 był wykładowcą w Akademii Górniczo-Hutniczej, od września 1950 do września 1951 zastępcą profesora w Katedrze Maszynoznawstwa Ogólnego na Wydziale Technologii Drzewnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego Warszawie (SGGW). W 1951 na Wydziale Leśnym SGGW obronił doktorat. Był też doradcą technicznym w Państwowych Zakładach Przemysłu Drzewnego w Zamościu.
W Gdańsku od 1951, do 1982 był pracownikiem PG. 1 VI 1955 uzyskał tytuł docenta, od 1962 profesora nadzwyczajnego, od 1974 był profesorem zwyczajnym. W latach 1952–1968 organizator i następnie kierownik Katedry Budowy Obrabiarek do Drewna na Wydziale Mechanicznym (później Technologiczno-Mechanicznym i Wydziale Budowy Maszyn, zob. Wydział Mechaniczny PG), w 1969–1974 kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Technologicznych na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym. W latach 1962–1966 był prodziekanem, a w 1966–1969 dziekanem Wydziału Mechaniczno-Technologicznego, w 1969–1974 dyrektorem Instytutu Technologii Maszyn, w 1974–1975 kierownikiem Zakładu Maszyn i Urządzeń do Drewna i Tworzyw Sztucznych w Instytucie Technologii Budowy Maszyn.
Autor ponad 50 dokumentacji do projektów konstrukcji obrabiarek i narzędzi do drewna, metod badania struktury geometrycznej drewna do produkcji mebli z lakierami. Autor publikacji na temat drewna, obrabiarek, maszyn ciężkich w przemyśle drzewnym, konstrukcji i budowy obrabiarek oraz urządzeń do drewna, m.in. pierwszej w Polsce monografii (dwutomowej) Obrabiarki do drewna (Warszawa 1955 i 1958). W 1972 wykonywał ekspertyzy dla Zakładu Produkcji i Nasycania Podkładów Kolejowych Polskich Kolei Państwowych w Gdańsku-Letnicy. Był członkiem Komitetu Technologii Drewna, Podstaw Konstrukcji Technologii Maszyn Polskiej Akademii Nauk (PAN). W latach 1949–1982 należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973), wyróżniony tytułem „Zasłużony Nauczyciel PRL” (1979). Po przejściu na emeryturę w 1982 mieszkał w Krakowie. Kawaler, pochowany na krakowskim cmentarzu Salwator.
Bibliografia:
Issajewicz Jerzy, Siemieński Ryszard, w: Polski Słownik Biograficzny, t. 37, 1996–1997, s. 45–46.
Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, red. Lidia Becela, Warszawa 1989, s. 1173.
