PISKOZUB ANDRZEJ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| (Nie pokazano 29 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | ||
| − | '''ANDRZEJ PISKOZUB''' ( | + | '''ANDRZEJ JÓZEF ROMAN PISKOZUB''' (5 II 1933 Wolsztyn, województwo wielkopolskie – 10 II 2021 Gdańsk), profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn lekarza [[PISKOZUB KAZIMIERZ, lekarz, chirurg | Kazimierza Piskozuba]] i Zofii z domu Talarczyk. W Gdańsku z rodziną od końca lipca 1945. W 1949 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Gimnazjum i Liceum Państwowego]] w Gdańsku, w 1953 absolwent studiów I stopnia Wyższej Szkoły Handlu Morskiego w Sopocie (następnie: Wyższa Szkoła Ekonomiczna (WSE)). Z nakazu pracy od 15 V 1953 do 15 V 1956 pracował w CHZ „Baltona", równocześnie w latach 1955–1956 odbył eksternistyczne studia magisterskie w sopockiej WSE. <br/><br/> |
| + | W latach 1956–1970 pracownik WSE w Sopocie, doktor od 1963 na podstawie rozprawy ''Transport jako przedmiot badań ekonomicznych'', doktor habilitowany od 1968 na podstawie dorobku i rozprawy ''Transport jako czynnik regionalizacji osadnictwa''. W okresie 1970–2003 pracownik UG, od 1975 profesor nadzwyczajny, od 1994 profesor zwyczajny. W 1975 inicjator utworzenia Zakładu Organizacji Transportu, w 1981–1984 dziekan Wydziału Ekonomiki Transportu. Z jego inicjatywy na Wydziale Nauk Społecznych UG w 1992 powstała Katedra Nauki o Cywilizacji, którą kierował do 2002. Od marca 1981 do ogłoszenia stanu wojennego przewodniczący Rady Naukowej przy wojewodzie gdańskim. W kwietniu 1991 wybrany został przewodniczącym Rady Wojewódzkiej Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej (ROAD). W 1999 doktor honoris causa uniwersytetu w Szczecinie. W latach 1967–1971 skarbnik [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. Wieloletni członek Rady Naukowej „Przeglądu Geopolitycznego” i honorowy przewodniczący Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego (PTG).<br/><br/> | ||
| + | Autor publikacji z zakresu ekonomiki transportu, gospodarki przestrzennej i wiedzy ogólnocywilizacyjnej: ''Wisła. Monografia rzeki'' (1982), ''Morze w dziejach cywilizacji'' (1993, 1998), ''Polska w cywilizacji zachodniej'' (1995), ''Transport w dziejach cywilizacji'' (1998), ''Czasoprzestrzeń cywilizacyjna'' (2003), ''Sarmackie dziedzictwo. Traktat o czterech rodzimych ojczyznach'' (2016). Członek [[ZWIĄZEK LITERATÓW POLSKICH. ODDZIAŁ GDAŃSK | Związku Literatów Polskich]], w latach 1989–1992 prezes jego gdańskiego oddziału. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1982), odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1969), [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1975), złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza" (1970), srebrną oznaką „Za Zasługi dla Transportu PRL" (1981), złotą odznaką „Za Zasługi dla Transportu RP" (1995), Medalem Rodła (1989). Uhonorowany tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL (1984), otrzymał Nagrodę Artystyczną [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] za tom esejów ''Polska morska czyn XX wieku'' (1986).<br/><br/> | ||
| + | Od 1958 żonaty był z Józefą z domu Kaczmarską (23 II 1934 – 14 VIII 1977), absolwentką Politechniki Szczecińskiej, ojciec Jacka (ur. 14 VII 1959), oceanologa, profesora Instytutu Oceanologii PAN. Po raz drugi żonaty od 2 VII 1981 z Kazimierą z domu Chmielak (4 III 1943 – 9 II 2021 Gdańsk). Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:45, 3 cze 2024
ANDRZEJ JÓZEF ROMAN PISKOZUB (5 II 1933 Wolsztyn, województwo wielkopolskie – 10 II 2021 Gdańsk), profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn lekarza Kazimierza Piskozuba i Zofii z domu Talarczyk. W Gdańsku z rodziną od końca lipca 1945. W 1949 absolwent I Gimnazjum i Liceum Państwowego w Gdańsku, w 1953 absolwent studiów I stopnia Wyższej Szkoły Handlu Morskiego w Sopocie (następnie: Wyższa Szkoła Ekonomiczna (WSE)). Z nakazu pracy od 15 V 1953 do 15 V 1956 pracował w CHZ „Baltona", równocześnie w latach 1955–1956 odbył eksternistyczne studia magisterskie w sopockiej WSE.
W latach 1956–1970 pracownik WSE w Sopocie, doktor od 1963 na podstawie rozprawy Transport jako przedmiot badań ekonomicznych, doktor habilitowany od 1968 na podstawie dorobku i rozprawy Transport jako czynnik regionalizacji osadnictwa. W okresie 1970–2003 pracownik UG, od 1975 profesor nadzwyczajny, od 1994 profesor zwyczajny. W 1975 inicjator utworzenia Zakładu Organizacji Transportu, w 1981–1984 dziekan Wydziału Ekonomiki Transportu. Z jego inicjatywy na Wydziale Nauk Społecznych UG w 1992 powstała Katedra Nauki o Cywilizacji, którą kierował do 2002. Od marca 1981 do ogłoszenia stanu wojennego przewodniczący Rady Naukowej przy wojewodzie gdańskim. W kwietniu 1991 wybrany został przewodniczącym Rady Wojewódzkiej Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej (ROAD). W 1999 doktor honoris causa uniwersytetu w Szczecinie. W latach 1967–1971 skarbnik Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Wieloletni członek Rady Naukowej „Przeglądu Geopolitycznego” i honorowy przewodniczący Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego (PTG).
Autor publikacji z zakresu ekonomiki transportu, gospodarki przestrzennej i wiedzy ogólnocywilizacyjnej: Wisła. Monografia rzeki (1982), Morze w dziejach cywilizacji (1993, 1998), Polska w cywilizacji zachodniej (1995), Transport w dziejach cywilizacji (1998), Czasoprzestrzeń cywilizacyjna (2003), Sarmackie dziedzictwo. Traktat o czterech rodzimych ojczyznach (2016). Członek Związku Literatów Polskich, w latach 1989–1992 prezes jego gdańskiego oddziału.
Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1970), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1982), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1969), „Za Zasługi dla Gdańska” (1975), złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza" (1970), srebrną oznaką „Za Zasługi dla Transportu PRL" (1981), złotą odznaką „Za Zasługi dla Transportu RP" (1995), Medalem Rodła (1989). Uhonorowany tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL (1984), otrzymał Nagrodę Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za tom esejów Polska morska czyn XX wieku (1986).
Od 1958 żonaty był z Józefą z domu Kaczmarską (23 II 1934 – 14 VIII 1977), absolwentką Politechniki Szczecińskiej, ojciec Jacka (ur. 14 VII 1959), oceanologa, profesora Instytutu Oceanologii PAN. Po raz drugi żonaty od 2 VII 1981 z Kazimierą z domu Chmielak (4 III 1943 – 9 II 2021 Gdańsk). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
