CATOIR-LINDNER HILDEGARDA, pierwsza kobieta lekarz w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
HILDEGARDA CATOIR-LINDNER (23 XI 1869 Wrocław – po 1945), pierwsza kobieta lekarz w Gdańsku. Córka profesora historii Theodora Lindnera (28 V 1843 Wrocław – 4 XI 1919 Halle) z uniwersytetu we Wrocławiu (1868–1876), uczestnika wojny francusko-pruskiej (1870–1871), pracownika Akademii w Münster (1876–1888) oraz od 1888 (w randze tajnego radcy) katedry historii średniowiecznej i współczesnej uniwersytetu w Halle (Saksonia-Anhalt), od 1898 docenta na uniwersytecie w Lipsku, współpracownika wydawców "Allgemeine Deutsche Biographie" i poślubionej w 1868 we Wrocławiu Marii Agnes z domu Kügler (1843–1926). Starsza siostra Giseli (14 X 1878 Münster – 9 XI 1954 Alassio (Włochy)), socjolożki i pisarki, od 16 V 1900 żony Roberta Michelsa (9 I 1876 Kolonia – 3 V 1936 Rzym), jednego z ojców nowoczesnej politologii, socjalisty i socjologa, autora „żelaznego prawa oligarchii” (1911), od 1913 obywatela włoskiego, wykładowcy uniwersytetu w Turynie (1907), profesora uniwersytetu w Bazylei (1914) i Perugii (1928).
Od 1899 studiowała medycynę w Halle i Heidelbergu, w 1901 składając w Halle egzamin tentamen physicum, w 1904 egzamin państwowy dający prawo prowadzenia praktyki lekarskiej. Jako wolontariuszka pracowała przez dwa miesiące u dr Karla Juliusa Ebertha w Instytucie Patologii Uniwersytetu w Halle oraz trzy miesiące u dr Ernsta Bumma w Klinice Chorób Kobiecych „Charité” przy Uniwersytecie w Berlinie.
W Gdańsku od 1905, pierwsza kobieta członkini Związku Lekarskiego w Gdańsku (Ärztlicher Verein zu Danzig), dzięki której od 1926 w jego pracach mogły brać udział gościnnie (Gastteilnehmer) kobiety – praktykantki medyczne. Lekarka prywatna w latach 1908–1937, ginekolog i pediatra, miała gabinet przy Reitbahn 4 (ul. Bogusławskiego), w 1913–1914 nauczycielka w Szkole Średniej dla Dziewcząt im. Wiktorii (Victoriaschule). Od 1937 na emeryturze, przeprowadziła się do Gdyni, zamieszkała w Hotelu Słupskim przy ul. Pierackiego 11a (ul. Dworcowa), nabywając go wkrótce od jego właściciela, Adama Słupskiego. Nie notowana od 1945; według relacji rodziny została przewieziona w zaplombowanym wagonie do Polski.
Od 1911 żona gdańskiego lekarza Carla Catoir (1875 – 28 IX 1915), członka Związku Lekarskiego w Gdańsku, specjalisty leczenia chorób krwi i gruźlicy i autora związanych z tym prac naukowych, od wybuchu I wojny światowej szefa pomocniczego lazaretu w Gdańsku, od marca 1915 ochotniczego lekarza batalionowego w 48. pułku piechoty na froncie wschodnim, śmiertelnie rannego odłamkiem granatu w przerwie potyczki pod Baranowiczami (obecnie Białoruś), odznaczonego Krzyżem Żelaznym.
Bibliografia:
Bericht über das Schuljahr 1913/14, Viktoria-Schule zu Danzig, Danzig 1914, s. 8-9.
„Der Gesellige. Graudentzer Zeitung”, nr 240 z 13 X 1915, s. 4 (nekrolog męża).
Gallino Maria Constanza, Entroterra famigliare e culturale di Roberto Michels. Una borghesia scomparsa. Note genealogiche per una ricostruzione storica della biografia culturale e familiare di Roberto Michels, https://www.fondazioneeinaudi.it/entroterra-famigliare-e-culturale-di-roberto-michels/.
Księga adresowa ziem zachodnich Polski Gdynia – Wybrzeże wojew. pomorskie, rocznik 1937–1938, Gdynia.pl.
