BÖMELN GEORG von, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG von BÖMELN (12 X 1603 Kłajpeda (Memel) – 16 IX 1676 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Jego dziadek był burmistrzem Kłajpedy. Ojciec, Hermann von Bömeln, był właścicielem majątku Tauerlauken w sąsiedztwie Kłajpedy, w 1598 ożenił się w Gdańsku z Kordulą, córką kupca gdańskiego Georga Blömcke. Brat Lamberta (ur. 1601) oraz Hermanna (ur. 1604), którzy również zaślubili gdańszczanki i podobnie zamieszkali w Gdańsku. Lambert w 1641 poślubił Annę, córkę Hermana Hofena, która po jego śmierci (w 1644) wyszła za Gottfrieda Eskena. Trzeci z braci, Ernst (zm. 1674) w 1642 ożenił się z gdańszczanką, Cathariną córką Balthasara Kocka, pozostał jednak w Prusach Książęcych jako kolejny właściciel Tauerlauken. Siostra Barbara (zm. 4 VI 1574) była żoną doktora Ambrożego Storma, zastrzelonego w 1555, od 1562 zaś późniejszego burmistrza Gdańska Georga Rosenberga. Inni bracia (m.in. Heinrich, który odebrał edukację w Gdańsku i w Królewcu), jak i siostra Anna, umarli w młodości, bądź niewiele o nich wiadomo.
W październiku 1610, wspólnie ze starszym bratem Lambertem, podjął naukę w Gimnazjum Akademickim. 3 III 1620 z grupą gdańszczan, w tym kolegów z Gimnazjum (Ernst Prutte, Constantin Gisius, Arnold von Holten, Simon Langenaw), zapisał się na luterański uniwersytet w Królewcu, od maja tego roku (1620) studiował na również luterańskim uniwersytecie w Rostocku. Od 1632 był sekretarzem Rady Miejskiej Gdańska. W recesach stanów Prus Królewskich zachowały się z tego okresu liczne pisma jego autorstwa, kierowane najczęściej do Rady Miasta Gdańska z informacjami o ważnych wydarzeniach. Najwcześniejsze z nich pochodzą z okresu rokowań polsko-szwedzkich w Sztumskiej Wsi w 1635 i dokumentują działania stron mediujących w sporze, m.in. rozmowy przedstawicieli Gdańska z wysłannikami Niderlandów (sierpień 1635). W 1637 szczegółowo dokumentował rozmowy i negocjacje podczas sejmików generalnych w Malborku (maj 1637, sierpień 1637), a także Sejmu Rzeczypospolitej (czerwiec 1637) dotyczące podejmowanych wówczas przez króla polskiego Władysława IV inicjatyw politycznych w stosunku do Prus Królewskich. Dotyczyły one zwłaszcza zamiarów narzucenia Gdańskowi nowych ceł morskich.
Podczas dłuższego pobytu w Warszawie (czerwiec – grudzień 1637) spełniał rolę rezydenta gdańskiego, bezpośrednio informującego Radę o nastrojach w stolicy i na dworze królewskim. Przestrzegał m.in. o szykowanej akcji zablokowania gdańskiego portu przez wynajęte przez Władysława IV okręty, następnie o reakcji tego monarchy na zdjęcie blokady przez flotę duńską. W miesiącach tych osobiście rozmawiał z najwyższymi dygnitarzami Rzeczypospolitej, w tym z prymasem Janem Wężykiem, kanclerzem wielkim koronnym Jerzym Ossolińskim i kanclerzem wielkim litewskim Albrychtem Stanisławem Radziwiłłem, próbując poprzez nich wpłynąć na zmianę stanowiska króla.
Od 1645 był ławnikiem Głównego Miasta, zostając pierwszym przedstawicielem swojej rodziny w gdańskim patrycjacie. Od 1647 był rajcą, w 1652 sędzią, od 1655 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1657, 1661, 1664, 1668, 1672 i 1676, drugiego w 1656, 1660, 1667, 1671 i 1675, trzeciego w 1655, 1659, 1663, 1666, 1670 oraz 1674, czwartego w 1658, 1662, 1665, 1669 i 1673. W 1663 otrzymał od króla Jana Kazimierza nominację na burgrabiego królewskiego w Gdańsku. Pierwszy wybór na burmistrza (1655) uczcił m.in. okolicznościowym wierszem Freudentag (Dzień radosny) Georg Baumgart.
Burmistrzem został w bardzo trudnym dla Gdańska momencie, w okresie przygotowań do obrony przed spodziewanym szwedzkim atakiem w 1655. Jako burmistrz wojenny (trzeci) był wówczas odpowiedzialny za wzmocnienie fortyfikacji i stanu obronności miasta. W toku wojny polsko-szwedzkiej („potopu” 1655–1660) reprezentował Gdańsk wobec chroniących się w mieście uchodźców z całej Rzeczypospolitej, w tym na przełomie 1656 i 1657 współpodejmował z innymi członkami Rady Miasta króla Jana Kazimierza. Katolickie księgi metrykalne z obszaru miasta odnotowywały w tym okresie jego obecność podczas różnych uroczystości familijnych chroniącej się w Gdańsku szlachty. Za jego prezydencji w 1657 miasto Gdańsk wystąpiło z postulatem uzyskania rekompensaty za poniesione w wojnie straty w podmiejskich dobrach kościelnych, w tym nawet stanowiących dla miasta konkurencję ekonomiczną Starych Szkotów. Po przeprowadzeniu w Rzeczypospolitej reform monetarnych, polegających głównie na wymuszonym katastrofalną sytuacją gospodarczą psuciu monety (1659, 1665), kilkakrotnie wypowiadał się publicznie w tej sprawie, krytykując skutki tych redukcji dla obrotu towarowego. Jego stanowisko wobec deprecjacji pieniądza w Rzeczypospolitej utorowało po 1675 drogę zerwaniu w praktyce unii monetarnej między Koroną a Gdańskiem i Prusami Królewskimi.
W 1674 podarował Bibliotece Rady Miejskiej specjalnie sprowadzoną z Lubeki Biblię w języku niemieckim, wydrukowaną tam w 1494. W 1676 kierując władzami Gdańska reprezentował zdecydowanie wrogą politykę wobec narastającej opozycji cechowej i rzemieślniczej w mieście, Doprowadził do jej przejściowej pacyfikacji, zwłaszcza po usunięciu z miasta rzecznika cechowych i opozycyjnych interesów, kaznodziei i rektora gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, Aegidiusa Straucha (październik 1675). Jedną z ostatnich czynności publicznych, w jakiej wziął udział jako burmistrz prezydujący, było złożenie 7 VII 1676 wespół z całą Radą przysięgi świeżo koronowanemu w Krakowie królowi Janowi III Sobieskiemu. Dokonano tego symbolicznie w Gdańsku, w Ratuszu Głównego Miasta składając ją na ręce królewskiego wysłannika, biskupa warmińskiego Jana Stanisława Wydżgi.
29 IV 1641 poślubił Barbarę (zm. 29 XII 1653, pochowana w kościele NMP), córkę Hermana von der Beke, rajcy (od 1619) i burgrabiego (w 1630 i 1635), wdowę po Georgu Stambergerze (zm. w 1638). Po jej śmierci (żegnał ją żałobnym wierszem rektor szkoły mariackiej Jakob Zetzkius), 16 II 1655 ożenił się powtórnie w kościele NMP z Justiną (pochowana tamże 16 VII 1689 w grobie nr 75, w wieku 74 lat), córką Lorenza Gabriela, wdową po członku Trzeciego Ordynku Dawidzie Sielmannie (Silemannie; pochowany 23 IV 1652 w grobie nr 255 kościoła NMP, w wieku 57 lat). Zawarcie związku uczcili z kolei okolicznościowymi utworami Georg Baumgart i kantor Gimnazjum Akademickiego i kościoła św. Trójcy Michael Conovius, a w dwa lata później związek ten sławił także Johannes Georg Moeresius. Ojciec Georga (ur. w Kłajpedzie, zm. 15 IX 1709 w Gdańsku podczas epidemii dżumy), po studiach (z bratem) sekretarza miasta (1690), rajcy (1708) i późniejszego burmistrza Gabriela Bömeln.
Pochowany został 24 IX 1676 w krypcie kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Podczas pogrzebu w mieście doszło do rozruchów i wystąpień ze strony niechętnie doń nastawionych rzemieślników.
Bibliografia:
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 1, Leipzig 1910, s. 247.
Die Matrikel der Universität Rostock, hrsg. Adolph Hofmeister, Bd. 3, Rostock 1893, s. 40.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, 86.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 70, 414.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 45–46.
