BLUMENTHAL ROBERT LUDWIG WERNER, prezydent rejencji gdańskiej, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
ROBERT LUDWIG WERNER BLUMENTHAL (16 III 1806 Królewiec – 11 III 1892 Poznań), prezydent rejencji gdańskiej, honorowy obywatel miasta Gdańska. Syn oficera pruskiego Wernera Heinricha (1766–1832), ukończył studia prawnicze, od 1831 asesor w sądzie w Szczecinie, w 1834 w Koszalinie, od 1838 radca rejencji w Królewcu. 10 III 1841, jako nadradca, prezydent rejencji gdańskiej. W czasie jego kadencji do Gdańska doprowadzono linię kolejową z Bydgoszczy przez Tczew (1852), uruchomiono miejską gazownię (1853), zbudowano kompleks sądowo-więzienny przy obecnych Nowych Ogrodach (1854–1858; Areszt Śledczy), wyraził zgodę na przekazanie dawnej siedziby Gimnazjum Akademickiego w byłym klasztorze franciszkańskim przy Fleischergasse (ul. Rzeźnicka) na rzecz miasta, gdzie znalazły siedzibę: Szkoła Rzemieślnicza ( Królewska Szkoła Sztuk Pięknych), Muzeum Miejskie i średnia szkoła Św. Jana. Wspierał działania podległych mu urzędów w sprawie zabezpieczenia Martwej Wisły i nadrzecznych terenów przed działaniami morza w rejonie nowego ujścia tej rzeki w Górkach Wschodnich (budowa śluzy w Płoni Wielkiej) jak i dokończenia budowy kamiennych nabrzeży i falochronów w Nowym Porcie, przy dawnym ujściu Wisły do Bałtyku. Poparł inicjatywę władz miejskich powołujących 1 VII 1859 zawodową straż pożarną.
Kilkakrotnie gościł w Gdańsku królów pruskich Fryderyka Wilhelma IV i Wilhelma I. Od 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Mieszkał początkowo przy Neugarten 529 i 523 (ul. Nowe Ogrody 26 i 28), od 1852 w wynajętej willi przy Langgarten 47 (ul. Długie Ogrody). W maju 1863 otrzymał nominację na prezydenta rejencji w Sigmaringen, pruskiej enklawie na terenie Badenii-Wirtembergii. Gdańsk opuścił 15 czerwca; wcześniej, 5 czerwca, w obecności kronprinza Fryderyka i jego małżonki Wiktorii nadano mu honorowe obywatelstwo miasta Gdańska. W Sigmaringen pracował do emerytury, do 1873, ostatnie lata, od 1889 spędził w Poznaniu u syna Roberta Wernera.
Od 22 VII 1833 był żonaty z Charlottą Frauendienst (5 I 1815 Szczecin – 30 IV 1874 Sigmaringen). Miał liczne potomstwo: Wernera Friedricha Wilhelma (16 IV 1834 Koszalin – 7 X 1884 Butow (Bytowo, pow. Stargard Szczeciński)), od 1863 w Berlinie, żonatego z Heleną Marią Körner (1852–1900), Roberta Wernera Ludwiga (19 VII 1844 Gdańsk – 11 I 1896 Poznań), urzędnika, Ewalda Wernera Heinricha, zmarłego we wczesnym dzieciństwie (30 VI 1850 Gdańsk – 20 II 1852 Gdańsk), podobnie jak córka Charlotta (2 II 1838 Królewiec – 17 XI 1839 Królewiec), Annę Augusthę Louisę Charlottę (11 IX 1835 Berlin – 27 XII 1873 Trier), od 1866 żonę Heinricha Ewalda Blumenthala (20 IV 1835 Quackenburg (Kwakowo, gm. Kobylnica powiat Słupsk) – 4 III 1899 Bonn), Margarethę Elisabeth Malwine (18 V 1839 Królewiec – 1 V 1919 Berlin), od 25 V 1863 żonę Friedricha Gustava Leopolda von der Goltz (17 VIII 1830 Królewiec – 8 III 1900 Poczdam), Elisabeth Rosalie (7 III 1842 Gdańsk – 8 IV 1872 Oranienburg), żonę Oskara Hermensa, i Emmę Hedwig (3 IV 1853 Gdańsk – 5 VI 1930 Berlin–Steglitz), od 15 IV 1879 żonę Waltera von Gersdorffa (19 III 1848 Neiße (Nysa) – 28 III 1929 Berlin–Steglitz).
