JACOBI LUDWIG HERMANN, prawnik, urzędnik rejencyjny
| < Poprzednie | Następne > |
LUDWIG HERMANN WILHELM JACOBI (31 III 1816 Schwedt (Brandenburgia) – 11 X 1882 Berlin), prawnik, urzędnik rejencyjny. Syn Wilhelma (1773 – 1845 Gdańsk), burmistrza Rathenow (Brandenburgia), radcy skarbowego w Schwedt, od 1820 tajnego radcy rejencji gdańskiej i Anny Christine (1782 – 1862 Gdańsk), córki dzierżawcy dóbr Austinehlen (powiat Gumbinnen, obecnie Gusiew, obwód kaliningradzki, Rosja) Samuela Burghardta (zm. 1812) i Christine z domu Kretschmer. Brat Carla Georga Jacobiego, burmistrza Gdańska.
Od 1822 uczył się w szkole św. Jana w Gdańsku, w latach 1828–1834 w tutejszym Gimnazjum Miejskim, w 1834–1837 student prawa w Berlinie i Bonn. Odbył podróż po Niemczech i Paryżu, krótko studiował zagadnienia przemysłu, studiów nie ukończył. Od 1837 był auskultatorem (pierwszy szczebel kariery prawniczej) w sądzie krajowym (Oberlandesgericht) w Poznaniu, oddelegowanym do sądu okręgowego (Kreisgericht) w Środzie Wielkopolskiej.
Od 1838 referendarz, od 1840 asesor sądowy rejencji w Gdańsku. W latach 1842–1844 zajmował podobne stanowiska w Gumbinnen, Elblągu i Koszalinie. W latach 1844–1848 pracownik Generalkommission (sąd ziemski i rolny) w Münster (Nadrenia Północna–Westfalia). Pod koniec 1848 pracownik pomocniczy Ministerstwa Handlu w Berlinie, a w latach 1849–1860 radca referatu przemysłu, górnictwa i hutnictwa rejencji w Arnsbergu (Nadrenia Północna–Westfalia), o dużym wpływie na jej rozwój gospodarczy. W latach 1860–1863 tajny radca rządowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Berlinie, z powodu pisemnego sprzeciwu wobec ograniczeń nowego prawa prasowego w 1864 karnie przeniesiony do referatu przemysłu rejencji w Legnicy.
Nie przyniosły powodzenia próby ministra handlu o przeniesienie go do Banku Centralnego w Berlinie, jak również jego własna prośba o darowanie reszty kary w 1866. Do ustąpienia ze służby państwowej w 1882 pozostał w Legnicy jako tajny radca rejencyjny.
Jednocześnie w latach 1861–1869 był członkiem Centralnej Komisji Statystycznej w Berlinie, w latach 1867–1882 członkiem Pruskiej Izby Reprezentantów (Preußisches Abgeordnetenhaus), niższej izby pruskiego parlamentu, gdzie brał udział w pracach komisji do spraw handlu i przemysłu. W latach 1871–1876 oraz 1881–1882 był legnickim posłem do Reichstagu z ramienia Partii Narodowo-Liberalnej (NLP). Przewodniczący Legnickiego Stowarzyszenia na rzecz Wspierania Ofiar Wojny (Liegnitzer Verein zur Unterstützung der Kriegerfamilien).
Odznaczony pruskim Orderem Czerwonego Orła IV klasy. W 1845 w Gumbinnen poślubił Amalie (1824–1866), córkę miejscowego nadleśniczego Johanna Bernharda Junka i Friederike Dołęga von Kozierowskiej, z którą miał trzech synów i trzy córki.
Bibliografia:
Biographisches Lexikon zur Geschichte der deutschen Sozialpolitik 1871 bis 1945, Bd. 1: Sozialpolitiker im Deutschen Kaiserreich 1871 bis 1918, Kassel 2010, s. 79.
Gerstein Barbara, Jacobi Ludwig, w: Neue Deutsche Biographie, Bd. 10, 1974, s. 238-239.
