STASZEWSKI JANUSZ, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
JANUSZ STASZEWSKI (30 VII 1912 Sambor – 10 X 2000 Gdańsk), inżynier, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Zenona i Zofii z domu Wierzchowskiej. W 1929 zdał maturę w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Bydgoszczy. W 1937 absolwent Wydziału Techniki Okrętowej i Lotniczej Technische Hochschule Danzig. Podczas studiów odbył praktyki na statkach Gdynia Ameryka Linie Żeglugowe (GAL) s/s „Łódź” i s/s „Kościuszko” w 1930 i 1935, oraz praktyki w Chantiers et Ateliers de Bretagne w Nantes we Francji w 1934 i w stoczni Samuel White na wyspie Wight w Anglii w 1936. Po studiach zatrudniony w Stoczni Gdańskiej ( Stocznia Królewska), m.in. przy projektowaniu i budowie lugrów zamówionych przez polski rząd. We wrześniu 1938 powołany do służby wojskowej w Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie (podporucznik). W kampanii wrześniowej 1939 brał udział w walkach o utrzymanie mostu na Wiśle w Świdrach Małych pod Warszawą, 28 września wzięty do niewoli pod Lublinem. Od 29 IX 1939 do 10 I 1940 przebywał w obozie jenieckim w Ziegenhein koło Kassel, od 1940 do maja 1945 na robotach przymusowych w rolnictwie w Neustadt, Marburg i Lah.
W 1945 powrócił do Gdańska, zatrudniony w Biurze Konstrukcyjnym Zjednoczonych Stoczni Polskich (późniejsze CBKO), od września 1945 do 1949 uczył przedmiotów zawodowych w Technikum Budowy Okrętów w Gdańsku,
od 1946 do 1952 wykładał projektowanie okrętów na Wydziale Budowy Okrętów PG. Od 1947 w CBKO kierownik Wydziału Projektów Ogólnych, m.in. w zespole Henryka Giełdzika pracował nad otrzymaną z Francji adaptacją dokumentacji, która posłużyła do budowy statku „Sołdek”. Był głównym projektantem budowanych w Stoczni Gdańskiej trawlerów z serii B10 (prototyp „Radunia” zbudowany w 1951), trawlerów z serii B14 (prototyp „Zelenogorsk” z 1957), bazy śledziowej typu B62 (prototyp „Siewierodwińsk”, 1958), lugrotrawlera B11 (protototyp „Kulik”), drobnicowca (prototyp „Domeyko”), baz przetwórni rybackiej B64 (prototyp „Pioniersk”, 1963), także projektant łodzi ratunkowych.
Od 1962 ponownie pracował na PG na stanowisku profesora nadzwyczajnego, w latach 1962–1969 był kierownikiem Katedry Projektowania Okrętów, w 1969–1971 Zakładu Projektowania Konstrukcji i Wytrzymałości Okrętu w Instytucie Okrętowym. Od 1963 do 1966 prodziekan Wydziału Budowy Okrętów, w 1971–1973 kierownik Studium Doktoranckiego w Instytucie Okrętowym, w 1962–1969 zasiadał w Radzie Wydziału Budowy Okrętów, od 1969 do 1982 Instytutu Okrętowego.
Był współautorem trzech skryptów i trzech podręczników, artykułów publikowanych w „Zeszytach Naukowych Instytutu Morskiego”, „Bibliotece Nawigatora”, „Budownictwie Okrętowym”, „Technice i Gospodarce Morskiej”. Współtwórca patentu i wzoru użytkowego. Zasiadał w Radzie Naukowej Instytutu Morskiego w Gdansku, Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, Centrum Techniki Okrętowej, Zjednoczenia Gospodarki Rybnej w Szczecinie, Głównej Komisji Morskiej Komitetu Nauki i Techniki. Był ekspertem Centromoru w Moskwie, Atenach i Hiszpanii. Należał do Koła Byłych Studentów Polaków PG w latach 1904–1939, koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na PG (1973–1990), Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych na PG (1991–2000).
Odznaczony był m.in. Srebrnym (1952) i Złotym (1955) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1959), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), odznaką „Za zasługi dla Gdańska”. Żonaty był z Haliną (1924 – 2 IX 2010 Gdańsk), mieszkał przy ul. Ogarnej 39/41. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Pracownia Historii i Zbiorów Muzealnych PG. Akta Janusza Staszewskiego.
50 lat Wydziału Oceanotechniki i Okrętownictwa 1945–1995, red. Zdzisław Puhaczewski, Marek Sperski, Gdańsk 1995, s. 139.
Księga Pamiątkowa Studentów Polaków Politechniki Gdańskiej w latach 1904–1939, Gdańsk 1993, s. 158.
Staliński Janusz, 25-lecie Wydziału Budowy Okrętów, „Zeszyty Naukowe Politechniki Gdańskiej. Budownictwo Okrętowe”, nr 157, 1970, s. 3–25.
